WOENSDAG 13 JANUARIE 2016
Ek het die laaste paar dae gelees deur notas van 2010. Een ding wat duidelik geblyk het in elke tweede nota, was dat ek baie hard probeer het om dinge te verkoop daai jaar – produkte, dienste, enige iets wat ek gedink of geglo het ’n spesifieke mark benodig. Dat ek grootliks misluk het, is deel van ’n minder opwindende deel van my persoonlike geskiedenis.
Ek wonder toe gisteraand wat ek nou sou doen as ek moes probeer om iets te verkoop, siende dat ek ’n bietjie meer hulpbronne tot my beskikking het.
Ek kon nie sê wat ek sou doen nie.
Die gedagte stoot toe op dat “selling” dalk eenvoudig nie almal se koppie tee is nie.
Kom die teenargument: Wat is “selling”? Is dit nie maar net om iemand te probeer oortuig van iets nie?
Dink ek: daar is ’n fundamentele verskil tussen om iets te probeer verkoop aan iemand en om iemand van iets te probeer oortuig. Wanneer jy iets aan iemand probeer verkoop, verwag jy dat daai persoon geld moet spandeer wat jy en hy wéét tot jou voordeel sal strek.
Ek besef toe ook dat ek nie ’n probleem het daarmee om iemand te probeer oortuig van iets nie. Ek het ook nie juis ’n probleem daarmee om vir iemand te sê dat iets nie verniet is nie. Om oor geld te praat, veral as iemand vir my moet geld gee, is beslis nie my gunsteling onderwerp nie, maar ek kan omsien na besigheid. Die probleem is, om iemand te probeer oortuig om iets by my te koop, voel vir my soos ’n vorm van bedel. En as dit kom by bedel, skop my trots in. Ek slaan eerder dood neer op die plek.
Ek gaan dus eerder dood as om iemand te probeer oortuig om iets by my te koop, as ek die storie tot sy dramatiese konklusie moet voer.
Daar is natuurlik situasies waar ek nie die begeerte sal voel om onmiddellik selfmoord te pleeg eerder as om ’n kliënt van diens te voorsien nie. As ek byvoorbeeld in ’n hoedwinkel werk en ’n bles ou kom ingestap en vra vir ’n goeie pet, sal ek hom ’n paar pette wys. Kans is dalk dat hy ’n voorkeur vertoon vir ’n spesifieke pet, wat hy erken effens buite sy begroting is. In hierdie situasie kan ek insien dat dit nie vir my te moeilik sal wees om hom te probeer oortuig daarvan dat die duurder pet inderdaad die een is wat hy ten sterkste moet oorweeg nie. Ek kan hom wys op die hoër kwaliteit, die vorm, hoe goed dit op sy kop pas, en dies meer.
Verskil is, hy wil klaar ’n pet koop. Hy het immers in my winkel ingestap. Hy het vir mý gevra vir ’n pet. Ons albei weet ek gaan ’n bietjie breër glimlag as hy die duurder pet koop, maar daar’s geen kans dat ek gaan voel ek bedel nie. Ek doen hom ’n guns. En hy weet hy sal my ’n guns doen deur meer geld te spandeer. Maar ons albei sal gelukkig wees met die transaksie.
Ek vermoed sterk dat my probleem “cold selling” is – om iemand tromp-op te loop op straat en iets aan hom of haar te probeer verkwansel. Of die internet weergawe daarvan waar jy probeer om besoekers aan jou webwerf te oortuig om iets by jou te koop. (Goed en wel, die besoekers mag dalk op jou webwerf wees omdat hulle iets spesifiek soek, maar dit is nie noodwendig wat jy aan hulle probeer verkoop nie.)
Uit die aard van die saak leef miljoene mense ’n volle bestaan uit van geboorte tot dood op hoë ouderdom sonder om soveel as ’n glas water of ’n nuwe paar sokkies aan iemand anders te probeer verkoop. Maar as jy nodig het om dit te doen, of as jy ’n paar items het wat vir jou van geen waarde is nie en waarvan jy graag sal wil afsien teen ’n redelike prys, is dit altyd goed om ’n paar dinge te onthou: Dit is aansienlik makliker om iets aan iemand te verkoop as dit wat jy verkoop ’n probleem oplos vir die ander persoon, of as die diens of item wat hulle by jou koop, iets is wat vir hulle groot plesier of satisfaksie verskaf.
Ek het nooit gedink ek sal in ’n posisie wees om advies aan te bied oor hoe om ’n meer suksesvolle verkoopspersoon te wees nie, maar as jy iets ten duurste geleer het, kan jy dit seker net sowel deel met ander mense.
______________________