MAANDAG 6 DESEMBER 2004
Waarde en betekenis, en die insig van kinders
Soms gaan daar ’n kwartier, ’n hele uur … miskien ’n paar ure of ’n hele dag verby, wat mens net reageer, en geen betekenisvolle ervarings het nie, en geen gedagtes dink wat, sou dit jou gewoonte wees, die moeite werd is om aan te teken nie.
Watse waarde het hierdie tye? Verseker dit bloot kontinuïteit van ’n lewe wat hopelik ook meer betekenisvolle oomblikke insluit?
Nog ’n vraag: Wat sê dit van jou bestaan as meer betekenisvolle oomblikke so ongereeld voorkom dat jy in trane wil uitbars wanneer dit wel gebeur?
* * *
Judy, sesjarige leerling in my een klas, staan van haar plek af op, loop na my toe waar ek agter my lessenaar in die klaskamer sit, en sê: “Ek het gesien jy praat met iemand, maar ek kon nie sien met wie nie. Nou sien ek jy praat met die uitveër.”
[En dit was nie eens my eie uitveër nie …]
DINSDAG 7 DESEMBER 2004
Om aan te beweeg van plek tot …
Vir jare het ek bly sê, “Plek, plek, plek!” Eers veel later het ek uitgevind plek is bevorderlik vir iets – definiëring van identiteit. Identiteit is weer bevorderlik vir iets anders, naamlik suksesvolle funksionering. Laasgenoemde is egter nie die alfa en omega van menslike bestaan nie. Ek glo 99 uit elke honderd mense stop by identiteit en suksesvolle funksionering. Min beweeg verder …
______________________