Om neer te sien op die kinders: ’n tirade

MAANDAG 29 NOVEMBER 2004

Daar’s lede van verskillende groepe mense wat neersien op die sogenaamde massas. Daar’s dié in posisies van politieke mag wat die massas sien as “kinders” waarvoor die politieke leier, as “ouer”, verantwoordelikheid aanvaar. Dan’s daar sommige geleerde mense wat neersien op die massas as meestal onkundig oor sake wat nie hul daaglikse bestaan raak nie. In die derde geval is daar sommige ryk mense, wat die massas sien as kleinburgers wat hul klein lewens leef in onkunde van hoe goed die lewe kan wees – mits hulle slim genoeg of gelukkig genoeg kan wees om uit hul klein wêreldjies te breek.

Daar is sekerlik baie mense wat ’n probleem het met snobistiese individue, of enige iemand wat neersien op sy of haar medemens, wat ook al die motivering. Ek glo elke geval moet op sy eie meriete beoordeel word.

Daar is wel een geval waar minagting baie glad en amper outomaties uit my mond gly, en dit is vir die volwasse kinders van sommige ryk mense, en vir die volwasse kinders van sommige politici. Van hierdie individue het niks, absoluut fokkol, gedoen om hulle posisies in die samelewing te verdien. Hulle sien neer op die massas wat struggle van dag tot dag, en verwag om gerespekteer te word deur die diensknegte en diensmaagde wat agter hulle skoonmaak en hulle hoflik bedien van borde vol uitsoekkos … waarvan hulle nie een grieseltjie verdien het nie!

Hulle sien neer op mense laer af op die sosio-ekonomiese skaal, en het die verwaandheid om te verwag om gerespekteer te word deur hierdie mense. Tog het hulle fokkol gedoen om hulle eie status te verdien!

Ek het niks meer as minagting vir hierdie mense nie. Die politikus wat neersien op die algemene publiek … is ’n onderwerp vir ’n ander stuk teks. Die intellektueel wat na jare se studie kennis en begrip opgedoen het wat hom of haar onderskei van die sogenaamde massas, is in ’n meer regverdigbare posisie. En ek kan selfs van die ryk man of vrou sê wat hul eie geld gemaak het, dat hulle moontlik jare lank gewerk het om te kom waar hulle is, selfs al was geluk heel waarskynlik ook aan hulle kant.

Maar die ryk man en vrou se kinders? Die politikus se volwasse kinders?! Ek sê as hulle gerespekteer wil word, moet hulle werk vir respek!

______________________