Woensdag 23 Oktober 1996
Alles in ag genome, was Korea sover ’n kosbare lewenservaring. ’n Ietwat romantiese opvatting van lewe in die buiteland is aangevul met ’n paar konkrete waarnemings:
1. Dis nie maklik om sonder my mense te wees nie. Om die waarheid te sê, voel ek baie afgesny van my familie. (Ek het nie ’n telefoon by die huis nie, so ek bel hulle twee of drie keer per maand van ’n telefoonhokkie af. Dit beteken ook hulle kan mý nie bel nie. En om vir my fakse te stuur, is te veel van ’n gesukkel, danksy die mense hier wat soms nie vreeslik hulpvaardig is nie.)
2. Ek sê altyd waar sal ek nie orals gaan en wat sal ek nie alles beleef as ek baie geld het nie. Maar waar gaan mens nie oral, en wat beleef jy nie alles in jou soektog na die “fortuin” wat jou in eersgenoemde posisie sal plaas nie?
Sondag 27 Oktober 1996
My lewe in Korea bestaan uit drie verskillende periodes van tyd:
1. Die lang, vervelige ure by die werk
2. Die rustige ure by die huis wanneer ek koffie drink, musiek luister, en dink oor dinge
3. Die goeie ure saam met vriende en kennisse
Ek sal nie aan die einde die tyd kan terugdraai en my lewe kan voortsit sonder die ervarings wat ek opgedoen het in Korea nie. Wat ’n vreemde ervaring! Dis definitief die tipe ding wat die balju nie van ’n mens kan wegvat nie.
Dinsdag 29 Oktober 1996
’n Voorneme: Ek moet Korea so lekker as moontlik maak vir myself. Een of ander tyd gaan dit net nog ’n hoofstuk in my lewensboek wees. Ek moet ook onthou die hoofstuk is steeds in die proses om geskryf te word. Dis my verantwoordelikheid om te sorg dat dit ’n goeie hoofstuk sal wees. Ek beter begin werk aan interessante materiaal!
Wat ek probeer sê, is dat ek nie vir ewig hier gaan wees nie. Ek wil nie later spyt wees oor iets wat ek nié gedoen of ervaar het omdat ek net wou gehad het dat die tyd so gou as moontlik verby moes gaan nie.
______________________