Sê jy’t ’n buurman. Hy’s ’n toegewyde Moslem, maar geen ondersteuner van die meer radikale bewegings wat mense assosieer met geweld in die Midde-Ooste en Europa nie. Hy’s ’n plaaslike besigheidsman – besit ’n klein winkel in ’n besige area.
As toegewyde Moslem glo hy dat hy beter is as ongelowiges – wat jou, sy buurman insluit.
Jy het al ’n paar keer diep gesprekke met hom gevoer oor gode/God, realiteit, geloof en godsdiens, en hoe ’n mens weet wat jy weet. Jy is oortuig daarvan dat hy vas glo daaraan dat ’n Moslem superieur is aan ’n nie-gelowige.
Jy soek bietjie rond op die Internet, en kry die volgende van Wikipedia oor waan: “A delusion is a false fixed belief that is not amenable to change in light of conflicting evidence. As a pathology, it is distinct from a belief based on false or incomplete information, confabulation, dogma, illusion, hallucination, or some other misleading effects of perception, as individuals with those beliefs are able to change or readjust their beliefs upon reviewing the evidence. However: ‘The distinction between a delusion and a strongly held idea is sometimes difficult to make and depends in part on the degree of conviction with which the belief is held despite clear or reasonable contradictory evidence regarding its veracity.’”
So, jou buurman dink dat hy ’n beter mens is as jy omdat hy ’n bepaalde stel oortuigings aanhang.
Jy dink hy ly aan waan.
Nietemin, jy’t onlangs verjaar, en besluit om ’n paar mense oor te nooi vir aandete. Jy nooi ook jou buurman, en hy aanvaar die uitnodiging.
Die aand is heel aangenaam. Almal geniet die kos, en die besprekings is interessant en gevarieerd.
Aan die einde van die aand bedank jou buurman jou vir die uitnodiging. Jy sê dankie dat hy gekom het.
Hy dink nog steeds sy geloof maak van hom méér as jy, en jy dink steeds hy ly aan waan.
* * *
Sommige mense is gevul met absolute vertroue in hulle delusies.
Dit is ook ’n algemene verskynsel dat mense wat ly aan ernstige delusies oor die aard van realiteit nietemin kan funksioneer in uiteenlopende situasies en verskillende omgewings sonder veel probleme.
Dink maar net aan miljoene Christene wat vas oortuig is daarvan dat Hindoes en Moslems en mense van ander gelowe ná hulle afsterwe vir ewig in die Hel sal brand, maar andersins funksioneer hierdie Christene heeltemal goed in die samelewing. Dink ook aan Moslems en Hindoes en mense van ander gelowe wat vas oortuig is mense wat nie glo soos hulle nie en nie die rituele uitvoer wat lidmaatskap bevestig aan ’n bepaalde simboliese werklikheid nie, onkundige dwase is wat eendag die prys gaan betaal vir hulle hardkoppigheid. Terselfdertyd het hierdie Moslems en Hindoes en mense van ander gelowe geen probleem om die mees gevorderde uitdagings in hulle sosiale en beroepslewens die hoof te bied nie.
Nie net kan jy ly aan ernstige waan en heeltemal goed funksioneer in die gemeenskap nie, jy kan ook ’n besonders positiewe verskil maak aan ander mense se lewens, en ’n uiters positiewe nalatenskap agterlaat.
* * *
Eintlik deel van ’n ander bespreking, maar ek vra nietemin: Is religieuse oortuigings noodwendig waan? Ek glo, nee. Nie as jy erken dat dit waaraan jy glo, nie noodwendig bewys kan word nie, en dat jou geloof ’n persoonlike keuse is om te glo aan iets wat jy hoop, wáár is. Dit is, met ander woorde, nie waan as jy sê, “Ek weet dit waaraan ek glo, is moontlik nie waar nie.”
(Terloops, hierdie stuk teks gaan nie regtig oor godsdiens nie.)
[23/06/22: Jacques Baud, ’n voormalige lid van die Switserse strategiese intelligensiediens en voormalige adviseur en analis by NAVO, het in ’n insiggewende artikel gewys op drie redes hoekom Rusland hul militêre aksie geloods het teen Oekraïne in Februarie 2022. Rede een: Die toenemende naderkruip van NAVO aan Russiese grense en die bedreiging wat dit inhou vir Rusland. Rede twee: Die weiering van die regering van Oekraïne om die Minsk II verdrag, bemiddel deur Frankryk en Duitsland in 2015, te implementeer. Die verdrag sou aan die suidoostelike dele van Oekraïne ’n mate van outonomie gee in ’n federale stelsel binne Oekraïne, en die taalregte van die Russies-sprekende inwoners van hierdie areas verskans. Rede drie: Die aggressiewe militêre aanslag wat die regering in Kief geloods het teen die bevolking van die Donbas (in suidoostelike Oekraïne) sedert 2014. Die meerderheid van hierdie bevolking was gekant teen die staatsgreep uitgevoer in Kief in 2014 – ’n staatsgreep aangemoedig en ondersteun deur die Amerikaanse regering. Meeste van die inwoners in hierdie dele van Oekraïne het etnies, kultureel, histories en taalkundig noue bande met die Russiese bevolking aan die ander kant van die grens. Hierdie aanvalle teen stedelike sentra in die Donbas het aansienlik toegeneem in Februarie 2022 – kort vóór die Russiese militêre operasie, met dodelike gevolge vir gewone burgers. Die volgende nota van Mei fokus egter net op hoe ek reken talle Russe die toenemende naderkruip van NATO sien.]
DONDERDAG 25 MEI 2022
Ek verstaan hoekom Rusland Oekraïne binnegeval het in Februarie 2022.
Ek weet nie of Wladimir Poetin, of die Russiese Minister van Buitelandse Sake, of dalk die Russiese verteenwoordiger by die Verenigde Nasies dit presies so uiteengesit het nie, maar hier is hoe ek reken talle Russe die situasie kon verduidelik het:
“In die laaste honderd jaar of so is ons al drie keer binnegeval van die weste af. Die laaste keer, in 1941, het ons die bedreiging onderskat. Dit het ons gekos die vernietiging van 70 000 klein dorpies, en meer as 1 700 groter dorpe. Veertig persent van ons behuising was vernietig of beskadig. Vyf-en-twintig miljoen Sowjet burgers is haweloos gelaat. Meer 26 miljoen mense het hulle lewens verloor, waarvan 14 miljoen net van die Russiese Sowjet Republiek alleen. Ons het amper al die rykdom wat ons opgebou het tydens industrialisasie in die 1930’s verloor. Ons ekonomie het gekrimp met 20% tussen 1941 en 1945, en het nie vooroorlogse vlakke herstel tot en met die 1960’s nie.
“Dit sal nie weer gebeur dat ons ’n militêre bedreiging van die weste onderskat nie.
“NAVO is gestig in 1949 om die Sowjet-Unie en die Warskou Pakt teen te staan. Sedert 1991 het hierdie bedreiging nie meer bestaan nie. NAVO het egter voortgegaan om hulle lidmaatskap en hulle militêre kapasiteit uit te brei. Die groei van NAVO nader en nader aan Rusland sedert 1999 maak dit duidelik dat Rusland – as primêre opvolgerstaat van die Sowjet-Unie, die teiken is. Rusland sien NAVO nie meer as ’n verdedigende alliansie nie. Aksies in die voormalige Joegoslawië en Libië maak dit duidelik dat NAVO dit sien as hulle reg om ’n aggressiewe beleid te volg jeens enige teiken wat nie hulle beskerming geniet nie.
“Rusland kan nie bekostig om weer onkant gevang te word nie. Ons sien die toenemende naderkruip van NAVO aan ons mees digbevolkte stedelike sentra as ’n eksistensiële bedreiging. ’n Militêre alliansie met kernwapens in hulle arsenaal is antagonisties jeens jou moederland. Om watter rede sal jy so ’n bedreiging ignoreer of onderskat? Ons sal nie weer wag om aangeval te word, en onsself dán probeer verdedig nie. As ’n rooi lyn oorgesteek word, val ons eerste aan. Dit is die enigste manier hoe ons kan verwag om voort te bestaan as ’n nasie.”
* * *
Scott Ritter sê die volgende op Consortium News: “[If] the U.S. cannot understand how the accumulation of military power encompassed in a military alliance which views Russia as a singular, existential threat to its members’ security is seen by Russia as threatening, then there is no comprehension of how the events of June 22, 1941 have shaped the present-day Russian psyche, [and] why Russia will never again allow such a situation to occur […]”
* * *
Ek reken mense het ’n keuse. Leer ’n paar basiese feite van die geskiedenis van Rusland voor die rewolusies van 1917. Leer oor die area wat nou Oekraïne is – veral die verskil tussen die westelike en oostelike dele. Leer oor die manier wat die Krim ingelyf is in die Sowjet-Republiek van die Oekraïne in 1954. Leer oor die prys wat die Sowjet-Unie (met Rusland as die primêre republiek) betaal het om Nazi-Duitsland te verslaan in die Twee Wêreldoorlog, en leer oor die brutale planne wat Nazi-Duitsland gehad het met die inwoners van Rusland en ander Sowjet-Republieke. Leer ’n paar basiese feite – of leer niks en verstaan niks.
Egor Kholmogorov skryf op 27 Mei 2022 in ’n artikel op Russia Today: “Russians living in Russia, as well as those living in Ukraine, cannot understand why Ukrainian land should be used by NATO. In Russia, Ukraine’s possible accession to the US-led military bloc is not construed as a free choice made by the country in its own security interests, but as a means for the West to build advance bases for launching a direct attack on Moscow.”
Saterdag 25 Junie 2022
Interessante punt oor die betroubaarheid van Jacques Baud, die Switserse analis waarna ek verwys het aan die begin van hierdie stuk. In ’n onderhoud met The Postil Magazine word die volgende vraag gestel, met Baud se antwoord:
“[The Postil Magazine]: You have written two insightful articles about the current conflict in the Ukraine […]. Was there a particular event or an instance which led you to formulate this much-needed perspective?
[Jacques Baud]: As a strategic intelligence officer, I always advocated providing to the political or military decision-makers the most accurate and the most objective intelligence. This is the kind of job where you need to keep you prejudice and your feelings to yourself, in order to come up with an intelligence that reflects as much as possible the reality on the ground rather than your own emotions or beliefs. I also assume that in a modern democratic State decision must be fact-based. This is the difference with autocratic political systems where decision-making is ideology-based (such as in the Marxist States) or religion-based (such as in the French pre-revolutionary monarchy).”
Natuurlik kan die mees onbetroubare leuenaar in die geskiedenis van intelligensie ook so ’n antwoord gee, en dan voortgaan met ’n onakkurate, subjektiewe analise van ’n situasie. Jy moet eenvoudig kyk na die totaliteit van so ’n persoon se werk en jou eie opinie vorm.
Maandag 29 Augustus 2022
Nadat ek hierdie stuk afgehandel het, het ek ’n boek gelees met die titel, Moscow Calling: Memoirs of a Foreign Correspondent, deur Angus Roxburgh. In die hoofstuk, “The Fear of War,” bevestig die skrywer heelwat van die sentimente en opinies reeds verwoord in hierdie stuk.
Die skrywer vermeld dat dit hom dekades geneem het, en persoonlike ontmoetings met talle Russe, voordat hy die reuse verskil verstaan het tussen die Britse persepsie van oorlog en dié van die Russe: “Brought up in a country where Second World War on the home front means Dad’s Army, our senses were – and are – truly numb to the reality of total war. The battles of the eastern front were the most devastating in all human history. Between 1941 and 1944 the Germans occupied or destroyed major Soviet cities: Kiev, Minsk, Smolensk, Stalingrad. Almost half of the entire population of the USSR experienced occupation by Nazi forces. In Leningrad, which was besieged and bombarded for 900 days, a million civilians – a third of its population – starved to death.”
Roxburgh bevestig ook sterftesyfers tydens die Tweede Wêreldoorlog: Brittanje het 67 000 burgerlike sterftes gehad, en die kontinentale VSA geen burgerlike sterftes, teenoor die Sowjet Unie se 16 miljoen sterftes. Verder het Brittanje 380 000 militêre sterftes gehad, Amerika 400 000, en die Sowjet Unie 10 miljoen.
Volgens die skrywer meen talle Westerse “kenners” dat Rusland net obsessief geraak het oor NAVO uitbreiding met die koms van Wladimir Poetin. Hy wys egter daarop dat Jeltsin en Gorbatsjof net so verstom was deur die alliansie se besluit om na Oos-Europa uit te brei. Hy reken dat Poetin ’n handige verskoning geword het om ’n beleid te regverdig wat ’n aanvang geneem het lank voor enige iemand van Poetin gehoor het.
Roxburgh sluit die hoofstuk af deur te verwys na sy vroeër geloof in Gorbatsjof se visie van ’n gemeenskaplike Europese tuiste aan die einde van die Koue Oorlog. Teen 1995 was hy egter op die grens tussen die stukkie Rusland wat Kaliningrad huisves, en Pole. Die grens was in die proses om versterk te word. Hy haal sy verslag aan vir ’n TV-nuus program: “Seen from here, NATO’s expansion sends all the wrong signals. It tells the Russians they’re still not really accepted by the West. It tells them they’re still seen as the enemy. No matter how sweetly NATO tries to sugar the pill, Russia’s going to feel once again like a pariah in Europe.”
Die laaste paar weke het ek ten minste twee keer weer gedroom oor bokse vol ou papiere en ander gemors wat ek oor die jare versamel het, wat steeds vertrekke vol staan in ’n woonstel wat ek nie eens meer bewoon nie. ’n Ouerige Taiwannese dame het meer as een keer ’n verskyning gemaak as opsiener van die gebou of eienaar van die woonstel. In een van die drome was al die bokse nat – en daar was baie van hulle.
Toe, gisteraand, droom ek weer ek is op pad. My vrou was ook daar. Die storie was dat ons op pad land-uit is; sy gaan eerste, en ek kom so ’n dag of twee later – wanneer ek klaar gepak het. Groot verskil met die honderd ander kere toe ek oor hierdie tema gedroom het, is dat al die belangrikste goed klaar gepak is. Selfs in my droom wonder ek of dit regtig waar is. Ek kyk om my rond, en so waar as wragtag, daar’s net stukkies papier op die vloer, leë bokse opgevou en opgestapel, een of twee kledingstukke in ’n kas.
Ek het wakker geword, weer aan die slaap geraak, en die droom het voortgegaan. Twee posters wat moes agterbly. Ek het onthou dat ek op ’n stadium gedink het ek dit was die een of twee rand werd wat ek betaal het daarvoor by ’n Hospice winkel, maar ek het geweet ek kon wegstap daarvan.
Die beste van alles – en dit was in die eerste droom – was my tas waarmee ek sou vlieg die volgende dag. Met nie veel oor van waarde om te pak nie, was die tas net half vol! Ek het van die klere eenkant toe geskuif, en ek was verbaas oor hoeveel spasie daar nog was. Ek het teesakkies in my hand gehad, en gedink dat daar geen twyfel was nie – daar was definitief plek.
Wanneer ek doodgaan, is die minimum wat ek wil nalaat geen skuld nie; genoeg geld sodat my naasbestaandes of wederhelfte nie uit hulle eie sak die onkoste hoef te dek om my te begrawe of te veras nie; en ten minste NT$2 miljoen/$70,000/€60,000/R1 miljoen om my wederhelfte finansieel by te staan in die eerste jaar of so na my heengaan.
Nadat jy 65 of 70 bereik het, is daar ’n paar moontlikhede hoe jy aan die lewe kan bly:
1. Hou aan werk tot jy dood neerslaan.
2. Hoop iemand sorg vir jou tot jy doodgaan.
3. Hoop jou pensioenfonds hou aan uitbetaal tot jy doodgaan.
4. Hoop die geldjies wat die staat vir jou gee elke maand is genoeg dat jy nie doodgaan van honger nie.
5. Hoop jou spaargeld hou tot jy doodgaan.
Wat ’n mens laat dink: Dis nie noodwendig ’n goeie ding om te oud te raak nie.
En selfs al het jy genoeg geld wat jou behoort te hou tot jy doodgaan in jou tagtigs of negentigs, is daar altyd slegte kinders of kleinkinders wat jou uit jou geld kan swendel, of sogenaamde wettige voogde wat ’n regter kan oortuig dat jy seniel is en nie meer jou eie finansies kan behartig nie, en dat hulle vir jou eie beswil jou finansies moet oorneem.
Weereens tref dit jou: Tensy jy werklik goeie kinders groot gemaak het, of besonders goedhartige familie het, kan dit dalk net ’n nagmerrie wees om oud te raak.
Volgens sommige mense op sosiale media is die Wêreld-Ekonomiese Forum (WEF) ’n bose organisasie wat gerig is op wêreldoorheersing.
Ander mense noem hierdie “doom and gloom” ’n klassieke voorbeeld van ’n samesweringsteorie en wys op goeie werk wat die WEF doen op gebiede soos gesondheid en wetenskap.
Hier is wat ons weet: Die WEF is in 1971 deur Klaus Schwab gestig. Die doelwitte van die organisasie is geen geheim nie. Hulle eie webwerf sê die volgende:
The World Economic Forum is the International Organization for Public-Private Cooperation. The Forum engages the foremost political, business, cultural and other leaders of society to shape global, regional and industry agendas. […] The Forum strives in all its efforts to demonstrate entrepreneurship in the global public interest while upholding the highest standards of governance. Moral and intellectual integrity is at the heart of everything it does. […] We believe that progress happens by bringing together people from all walks of life who have the drive and the influence to make positive change.
In ’n artikel getiteld, “How do we do our work?”, verduidelik die WEF dat hulle vier jaarlikse vergaderings hou: ’n vergadering in Davos-Klosters, Switserland, wat daarop gemik is om globale, streeks- en nywerheidsagendas te ontwikkel aan die begin van elke kalenderjaar; ’n vergadering in die Volksrepubliek van China oor innovasie, wetenskap en tegnologie; ’n vergadering in die Verenigde Arabiese Emirate wat kundiges in die kennisgemeenskap bymekaarbring om hul insigte te deel oor groot uitdagings wat die wêreld in die gesig staar; en ’n vergadering wat daarop gemik is om bedryfsagendas te ontwikkel, en te verken hoe nywerhede kan oorskakel van die bestuur van verandering na baanbrekerswerk met verandering.
Die WEF se stigter het ook twee boeke geskryf: The Fourth Industrial Revolution, gepubliseer in 2016, en Shaping the Fourth Industrial Revolution, gepubliseer in 2018. Die doelwitte van sy organisasie word weereens uitgespel in die publikasies.
Ten minste kan ’n mens nie sê dat hulle geheimsinnig is oor hulle doelwitte nie.
Dit is ook waar dat hulle ’n program het vir jong en belowende leiers in politiek, besigheid en ander sektore van die samelewing: die Forum of Young Global Leaders, vir leiers onder 40, is begin in 2004, en die Global Shapers Community vir potensiële leiers tussen 20 en 30, is begin in 2011. Die doel van hierdie forums is om potensiële leiers van die toekoms op te lei in die doelwitte van die organisasie. Leiers wat deel van die program is, of was, sluit in hoëprofiel-Amerikaanse Demokrate (Peter Buttigieg en Tulsi Gabbard) en Republikeine (Tom Cotton en Daniel Crenshaw); die Adjunk Eerste Minister van Kanada, Chrystia Freeland; die eerste minister van Nieu-Seeland, Jacinda Ardern; Emmanuel Macron, die president van Frankryk; die Eerste Ministers van België en Finland; die kroonprins van Noorweë; verskeie ander lede van Europese kabinette; verskeie hoëprofiel-politici in die Midde-Ooste, Afrika en Suid-Amerika. Dan is daar Elon Musk; Mark Zuckerberg; medestigter van PayPal, Peter Thiel; die stigter van Wikipedia, Jimmy Wales; medestigter en uitvoerende hoof van YouTube, Chad Hurley; en ander invloedryke lede van media, kuns, kultuur, sport en wetenskap in lande regoor die wêreld.
The [WEF] suggests that a globalised world is best managed by a self-selected coalition of multinational corporations, governments, and civil society organizations, which it expresses through initiatives like the “Great Reset” and the “Global Redesign”. It sees periods of global instability – such as the financial crisis of 2007–2008 and the COVID-19 pandemic – as windows of opportunity to intensify its programmatic efforts. […] The World Economic Forum and its annual meeting in Davos have received criticism over the years. Challenges raised about the conference and the WEF include: the organization’s corporate capture of global and democratic institutions, and institutional whitewashing initiatives; the public cost of security, the organization’s tax-exempt status, unclear decision processes and membership criteria, a lack of financial transparency, and the environmental footprint of its annual meetings. As a reaction to criticism within Swiss society, the Swiss federal government decided in February 2021 to reduce its annual contributions to the WEF.
So, is hulle boos en gemik op wêreldoorheersing? Noem dit ’n samesweringsteorie as jy wil, maar dit laat sekerlik wenkbroue lig as ’n “self-selected coalition of multinational corporations, governments, and civil society organizations” op hulle eie besluit wat die beste manier is om ’n “globalised world” te bestuur. [Teenpunt: Hoekom moet mense wat reeds in posisies van mag en verantwoordelikheid is nié bymekaar kom om van mekaar te leer en hul pogings te optimaliseer nie? Dit beteken nie dat hul pogings edel is nie, maar dit is sekerlik nie vreemd dat hierdie spesifieke mense saam sou kom en politiek praat nie.]
Om dit meer interessant te maak, noem sommige mense ook die Open Society Foundations van George Soros, en sy leër van nie-regeringsorganisasies werksaam in 37 lande. Doelwitte: die bevordering van geregtigheid, onderwys, openbare gesondheid en onafhanklike media. Daar is egter mense wat sommige nie-regeringsorganisasies daarvan beskuldig dat hulle sedert die einde van die Koue Oorlog Westerse belange eerder as plaaslike gemeenskappe dien. Een voorbeeld: “The NGO Invasion of the Arab World”.
Daar kan aangevoer word dat die WEF se doel op ’n manier soortgelyk is aan dié van die Bolsjewiste na die rewolusies van 1917 in die ou Russiese Ryk. Die plan was dat ’n elite absoluut oor die massas sou regeer in die naam van ’n edele saak. In die geval van die Bolsjewiste was die saak, “Die proletariaat en die grondlose boer”. In die geval van die WEF sal hul mandaat om te regeer ’n nie minder edele doelwit wees nie as, “Die voortgesette oorlewing van die mensdom op planeet aarde”. Natuurlik, wanneer jy in die naam van so ’n verhewe doel optree, wanneer jy optree vir die beswil van die mensdom, watter tipe teenstand kan redelik en wettig wees? Is daar enige hoop dat heterodokse denke en protes in enige vorm nie verpletter sal word nie?
Die WEF is egter nie die enigste groep met planne wat dalk kan lyk soos wêreldoorheersing nie. Daar is mense wat beskryf kan word as aan die “ou” linkerkant van die politieke spektrum (Consortium News, The Grayzone) wat stewige argumente voer oor Amerikaanse ambisies om die nommer een mag in ’n unipolêre wêreld te bly (een voorbeeld: “The Target is China”), waar die hulpbronne en nasionale belange van ander lande onderhewig is aan Amerikaanse behoeftes (weereens, ’n voorbeeld: “Super Imperialism: The economic strategy of American empire with economist Michael Hudson”). Dit is ’n wêreld waar lande wat weerbarstig is of wat minder entoesiasties is om ondersteunende rolle te speel, gestraf word, of geïsoleer word totdat hulle hulself weer waardig bewys het vir Amerikaanse ondersteuning.
Hoe sien die mense van die WEF/Open Society – meestal Europeërs en/of nie-Amerikaners – hul doelstellings afspeel op ’n planeet waar een magtige land hulself sien as die draers van ’n godgegewe mandaat om onbetwiste heersers van die wêreld te wees?
Nog ’n vraag is watter effek sogenaamde Kritiese Rasseteorie (Critical Race Theory) in die volgende dekade of twee op die Amerikaanse samelewing gaan hê.
As jy te besig was om op te let: Kritiese Rasseteorie het in die laaste kwart van die vorige eeu uitgebreek uit akademiese duisternis tot ’n dominante posisie in veral die Engelssprekende akademiese, politieke, korporatiewe, opvoedkundige, en vermaaklikheidswêrelde. Sommige denkers, veral John McWhorter, voer ’n goeie argument dat Kritiese Rasseteorie/Kritiese Sosiale Geregtigheid behoort te kwalifiseer as ’n religie. Wat bedoel hy hiermee? ’n Resensie van McWhorter se boek, Woke Racism, som dit mooi op:
McWhorter’s case rests on identified similarities between wokeness—disciples of which he calls the “Elect” – and religion. The Elect have internally inconsistent views, which require dogmatic commitment to hold. They have “superstition,” which is to say questions they deem it impolite to ask or try to answer. They have “clergy,” in the form of woke influencers like Robin DiAngelo and Ibram X. Kendi. They have “original sin” in the sense that being born white confers an irremovable moral stain. They evangelize. They have an eschatology, a belief in a coming “racial reckoning” when America will own up to its racial sins and be purified. And of course they “ban the heretic” wherever possible.
Watter langtermyn effek sal hierdie ideologie hê op die Amerikaanse samelewing? Sal sy fondamente uitgehol word? Sal konflik en verskille van opinie te veel raak, en die unie wat al staan sedert die einde van die Amerikaanse Burgeroorlog in 1865 inmekaar tuimel? Dien Kritiese Rasseteorie die doelwitte van die WEF/Open Society? Sal ’n opstand teen die nuwe religie die imperialistiese doelwitte van die Amerikaanse politieke establishment bevoordeel?
