Oumensjare van my jeug – 2017 – Bladsy 2

Die lus om te skryf kom en gaan

DONDERDAG 7 DESEMBER 2017

Ek is besig om deur 1500 bladsye se aantekeninge, opstelle, en ander stukke teks te gaan in ’n poging om ’n paar bundels te vul met materiaal wat oor bepaalde temas handel. Die proses het sover tot ’n paar interessante insigte gelei – vir my in elk geval.

Een voorbeeld: In 2001 het ek, benewens ander werk – soos ’n projek wat ’n EFL-hulpbron geword het, en ’n projek wat ’n boekie met Engels-Chinese frases geword het, heelwat geskryf oor skryfwerk, en my strewe om my lewe op so ’n wyse in te rig dat ek meeste van my tyd kan spandeer aan literêre projekte. Daai jaar het ’n paar van my persoonlike gunsteling stukke opgelewer: “Die doel van my lewe”, “Ballingskap nege”, en “Om oor God te praat”.

Hier’s die interessante deel: die volgende jaar, 2002, het ek die ongelooflike klein somtotaal van 200 woorde geproduseer wat ek later bruikbaar genoeg geag het om in te sluit in ’n projek. Twee honderd woorde! (Ek het wel twee ander stukke geskryf – een oor hoe ek min of meer vrede gemaak het met die middelklas, en ’n ander een oor my planne vir die volgende jaar, maar ek het besluit om dit eerder nie te gebruik vir enige projek nie.)

So, die jaar nadat ek soveel te sê gehad het oor hoe graag ek wil skryf, en hoe belangrik dit is vir my identiteit en selfs vir die doel van my bestaan en die betekenis van my lewe, het ek twee kort stukkies geproduseer van skaars honderd woorde elk.

En toe kom 2003, en ’n absolute ontploffing van kreatiwiteit, obsessies, vrese, hoop, drome, teorieë, en opinies. Die jaar het meer as sestig stukke opgelewer. In September 2003 alleen het ek meer as twintig stukke geskryf. Die pas het kwalik verslap oor die volgende twee jaar. Hoewel ek vanaf 2006 hard aan die misluk was in talle pogings om meer geld te maak, het ek steeds genoeg geskryf om ’n netjiese bundel saam te stel.

Maar 2002? Twee honderd woorde.

Wys jou net: Ook inspirasie, en lus om te skryf, kom en gaan. En kom weer terug.

VRYDAG 8 DESEMBER 2017

Ek het weer gaan ondersoek instel, en afgekom op nog 471 woorde wat ek geskryf het in 2002 wat ek dalk kan inwerk in ’n projek. Dit bring die totaal vir daai jaar darem te staan op amper 700 woorde.

______________________

Punt, en wat my lewe die moeite werd maak

MAANDAG 14 AUGUSTUS 2017

Die PUNT van my lewe is om te rapporteer. Ek leef; ek ervaar dinge; ek dink oor dinge; ek skryf daaroor. Dalk vind iemand anders ’n insig of ’n siening bruikbaar.

Wat my lewe die MOEITE WERD maak, is om ’n getuie te wees van die lewe van die vrou wat ek liefhet, om ’n maat te wees vir haar, en om haar te laat voel dat sy bemin word. Wat my lewe verder die MOEITE WERD maak, is om goeie verhoudings te handhaaf met familie en vriende, om troeteldiere te versorg, om lekker te eet, interessante dinge te lees, te ontspan wanneer ek moeg is, om interessante of snaakse films te kyk, om te reis, of om plekke te besoek waarvan ek hou, en om die PUNT van my lewe na te streef.

Het my lewe ’n DOEL? Kyk na die PUNT van my lewe, en na wat my lewe die MOEITE WERD maak.

______________________

Enkele gedagtes oor Dietrich Bonhoeffer

VRYDAG 28 JULIE 2017

Ek lees onlangs ’n artikel getiteld, “The Troubling Truth About Bonhoeffer’s Theology” deur Richard Weikart, oor die idees en uitlatings van die bekende Duitse teoloog, Dietrich Bonhoeffer (1906-1945). Die idee wat ek kry oor Bonhoeffer is van iemand wat ’n ton appels geërf het van ’n oom wat skielik oorlede is. Nie een om ’n goeie erflating te mors nie, dink die ou: “Hierdie is ’n goeie klomp appels. Weë my as ek dit verlore laat gaan. Ek sal eenvoudig kreatief moet raak.”

Bonhoeffer het byvoorbeeld in 1925 geskryf dat indien Bybelse kritici bewys dat die persoon Jesus onhistories is in die empiriese sin, dit nie die inhoud van God se openbaring sal affekteer nie, siende dat sy waarheid openbaar word selfs deur feilbare woorde soos geskryf of geuiter deur menslike instrumente, soos die apostels. Hy het verder geskryf dat dit nie saak maak indien spesifieke wonderwerke nie werklik plaasgevind het nie, dat mense dit nie moet afmaak as irrelevant nie, maar eerder moet interpreteer as getuienis tot God se openbaring.

Dit klink vir my soos ’n eerlike man wat grootgeword het met ’n sekere godsdienstige tradisie, homself intiem aangetrokke gevoel het tot hierdie tradisie, begin twyfel het in die werklike waarheid daarvan soos hy ouer geraak het en meer geleer het oor die wêreld, maar besluit het dat daar geen manier is wat hierdie ryk, 2000-jaar-oue tradisie wat so ’n enorme impak gehad het op Europese kultuur en beskawing, en kulture en beskawings regoor die wêreld, net so verwerp moet word net omdat dit bewys kan word dat God dalk nie regtig iets gesê het nie, of dat wonderwerke nie regtig plaasgevind het nie.

* * *

Dietrich Bonhoeffer was ’n Duitse predikant en teoloog aktief vanaf die 1920’s tot die vroeë 1940’s. Hy was ’n uitgesproke opponent van Nasionaal-Sosialisme op beide morele en teologiese gronde. As leidende figuur van die Belydende Kerk is hy gearresteer in April 1943. Hy is vir twee jaar lank aangehou in militêre fasiliteite en konsentrasiekampe. Een maand voor die oorgawe van Nazi-Duitsland, is Bonhoeffer tereggestel in die Flossenbürg konsentrasiekamp. Sy idees het opnuut aandag getrek na die oorlog en het ’n invloed gehad op die sogenaamde “God is dood”-teologie in die 1950’s en 1960’s.

———————-

Lees meer: https://en.wikipedia.org/wiki/Dietrich_Bonhoeffer

______________________

Duiwels in die Withuis – tweede notas

DINSDAG 11 JULIE 2017

Het Ronald Reagan, George H.W. Bush, hulle CIA-hoof William Casey, en ander mense in die Reagan administrasie geweet hoe die mense wat hulle opgelei en bewapen het, dorpies in Guatemala aangeval en voor die voet mans, vrouens, en kinders vermoor het? Het hulle geweet hoe kinders se koppe stukkend geslaan is teen rotse? Het hulle geweet hoe die mense wat hulle opgelei en bewapen en morele ondersteuning gegee het, gelag het omdat ou mense soos skape geblêr het toe hulle kele afgesny is met stomp messe?

Het die politieke leiers in Washington ondersoek ingestel toe sulke gerugte die rondtes begin doen het? Indien nie, hoekom nie?

Indien hulle wel geweet het, en dit afgemaak het as die prys wat betaal moet word om “kommunisme” te stuit, is dit nie onredelik om te verklaar dat as Lucifer self met ’n bok se bebloede kop op sy skouers in die Withuis gesit het in die plek van Reagan en sy trawante, hy nie ’n meer destruktiewe invloed sou gehad het op miljoene mense se lewens in Sentraal-Amerika as wat Reagan, Bush, Casey en dosyne ander kermende demone tydens hierdie periode wel gehad het nie.

Maak geen fout nie: Die Sowjet-Unie was dalk die “Evil Empire”, maar jy hoef nie ver te soek vir bewyse dat Amerika onder Ronald Reagan die “Koninkryk van Lucifer” was nie.

———–

Meer inligting:

Dos Erres massacre

Buried On a Hillside Clues To Terror; Scientists Uncover Evidence of a Massacre

Foreign policy of the Ronald Reagan administration: Guatemala

Guatemalan Slaughter Was Part of Reagan’s Hard Line

Call Attention to Ronald Reagan’s Criminal Involvement in Guatemalan Genocide

Western Hemisphere Institute for Security Cooperation, formerly known as the U.S. Army School of the Americas

En ’n redelike swak poging om Reagan te verdedig:

‘Did Reagan Finance Genocide in Guatemala?’

[Kortliks: Die Dos Erres-slagting word beskou as een van die aakligste voorvalle in die geskiedenis van Guatemala se lang en bloedige burgeroorlog. Die slagting het plaasgevind tydens die bewind van generaal Efrain Rios Montt, wat bekend was vir sy brutale taktiek teen vermeende linkse guerrillas en hul ondersteuners. Die Kaibil-eenheid was ’n besonder berugte spesiale magte-eenheid van die Guatemalaanse weermag, bekend vir hul uiterste brutaliteit en meedoënloosheid.

Die slagting by Dos Erres het begin toe die Kaibil-eenheid in die dorpie aangekom het om na wapens te soek en vermoedelik guerrilla-simpatiseerders. Die soldate het die dorpenaars bymekaargemaak en die mans van die vroue en kinders geskei. Die mans is weggeneem en tereggestel, terwyl die vroue en kinders onderwerp is aan terreur en geweld wat verkragting en marteling ingesluit het. Die soldate het toe stelselmatig die vroue en kinders doodgemaak, hul liggame in die dorp se put gegooi, en die huise afgebrand.

Die nasleep van die Dos Erres-slagting het tot ’n aantal regstappe gelei teen partye wat verantwoordelik gehou is. Pedro Pimentel Rios, ’n voormalige Kaibil-soldaat, is uit die Verenigde State aan Guatemala uitgelewer en tot meer as 6 000 jaar tronkstraf gevonnis vir sy rol in die slagting. Twee ander voormalige Kaibil-soldate is ook tot dieselfde tronkstraf gevonnis. Die internasionale reaksie op die slagting was egter grootliks gedemp, met baie Westerse regerings wat voortgegaan het om die Guatemalaanse weermag te ondersteun ten spyte van hul goed gedokumenteerde rekord van menseregtevergrype.

Die nalatenskap van die Dos Erres-slagting spook steeds in Guatemala, en dien as ‘n herinnering aan die gruwels wat tydens die land se lang en bloedige burgeroorlog gepleeg is.]

______________________

Duiwels in die Withuis – eerste notas

DONDERDAG 22 JUNIE 2017

Ek was op pad terug van die Chinese restaurant toe ek dink aan Amerika se geskiedenis van ongeregtigheid teen nasies wat nie sterk genoeg was om hulleself te beskerm nie. Kon gedink het aan die Filippyne so amper 120 jaar gelede, Iran in die 1950’s, Vietnam in die 1960’s.

Spesifiek het ek hierdie keer gedink aan hoe die Amerikaanse regering opgetree het om ’n enkele maatskappy (die United Fruit Company) se belange te beskerm in Guatemala in die 1950’s; hoe hulle vuil gespeel het, gelieg het, en mense bedrieg het ten einde ’n progressiewe, demokraties verkose nasionale leier omver te werp; ’n leier wat reeds die proses begin het om aan die mense van Guatemala ’n bietjie menswaardigheid te gee na dekades van verstikkende armoede en uitbuiting deur die Amerikaanse maatskappy.

Ek wonder toe: Watse geregtigheid is daar vir die slagoffers?

Dit: Geskiedenis veroordeel die gewetenlose kriminele wat mense van hul waardigheid beroof het, en van enige kans op ’n ordentlike lewe.

Ek weet dit is karige troos vir honderd-duisende mans, vroue en kinders wat gely en gesterf het omdat hierdie gulsige, kortsigtige duiwels die aarde bewandel het. Maar ten minste is die waarheid opgeteken, swart-op-wit, vir enige iemand wat wil weet.

———–

Indien jy meer wil lees oor hierdie geskiedenis, is die volgende skakels ’n goeie begin:

1954 Guatemalan coup d’état

Congress, the CIA, and Guatemala, 1954

An Apology for a Guatemalan Coup, 57 Years Later

[Kortliks: In 1954 het die Verenigde State se regering, met die steun van die United Fruit Company, ’n staatsgreep in Guatemala georkestreer wat die demokraties-verkose president, Jacobo Arbenz, omvergewerp het. Die voorwendsel vir die ingryping was die beskuldiging dat Arbenz sag op kommunisme was, en derhalwe ’n bedreiging vir Amerikaanse nasionale veiligheid. Die eintlike motief agter die staatsgreep was egter om die belange van die United Fruit Company te beskerm, wat groot hoeveelhede grond in Guatemala besit het en bekommerd was oor Arbenz se grondhervormingsbeleid. (John Foster Dulles, die destydse Amerikaanse minister van buitelandse sake, en sy broer, die destydse CIA-direkteur, Allen Dulles, het ’n beduidende verhouding met die United Fruit Company gehad deur hul vennootskap by die regsfirma Sullivan & Cromwell, waar hulle talle transaksies vir die maatskappy gefasiliteer het.)

Die operasie is deur die CIA uitgevoer en het ’n reeks taktieke behels, insluitend sielkundige oorlogvoering, propaganda en die gebruik van plaaslike anti-kommunistiese groepe. Die CIA het onder andere ’n vals radiostasie geskep wat boodskappe uitgesaai het wat ontwerp is om onenigheid en verwarring onder die mense van Guatemala te saai. Hulle het ook gerugte en vals inligting oor Arbenz en sy regering versprei om die openbare mening teen hom te keer.

Ná die staatsgreep het die nuwe diktator, Carlos Castillo Armas, baie van die maatskaplike hervormings wat Arbenz geïmplementeer het, onder meer grondhervorming en arbeidsbeskerming, omgekeer. Hy het ook opposisiepartye verbied en ’n regime van terreur en geweld gestig wat vir dekades geduur het. Duisende mense is gedurende hierdie tydperk deur regeringsmagte gemartel, verdwyn of vermoor.

Die United Fruit Company het voortgegaan om voordeel te trek uit sy bedrywighede in Guatemala, en die Amerikaanse regering het voortgegaan om die regime te ondersteun deur militêre en ekonomiese hulp te verskaf. Die nalatenskap van die Amerikaanse ingryping in Guatemala word vandag steeds gevoel, aangesien die land sukkel om ’n demokratiese samelewing te bou en die menseregtevergrype van die verlede aan te spreek.]

______________________