DINSDAG 4 JANUARIE 2005
Hoekom het mense seks?
Anders gestel, hoekom is seks so belangrik vir so baie mense? (Ek wil my vraag beperk tot seks tussen mense wat mekaar nié lief het nie, maar slegs tot ’n bevredigende mate seksueel aangetrokke is tot mekaar.)
Die antwoord: beslis nie om ’n nageslag te verseker nie, maar vir die plesier daarvan!
Goed, ek weet enige mens oud genoeg om te weet wat twee honde doen op die sypaadjie en wat weet mense doen iets soortgelyk van tyd tot tyd (hopelik nie op die sypaadjie nie), weet van die plesieraspek. Wat is my punt? ’n Vraag natuurlik: hoekom is plesier so belangrik? Plesier is so belangrik omdat dit die lewe draaglik maak; oftewel, die pyn, teleurstelling en soms ondraaglike verveling wat so deel is van so baie se daaglikse bestaan.
My punt is verder dat as plesier die motivering agter die hele liefdelose seks storie is, kan dit sekerlik gesê word dat hierdie motivering tot ’n groot mate nie soseer onderdruk kan word nie as gekanaliseer kan word in ander rigtings in.
“Soos wat?” mag iemand dalk vra.
Seëlversamelings, om een moontlikheid te noem. En dan kan elkeen natuurlik sy of haar eie lys vul met dosyne ander persoonlike projekte wat die pyn, teleurstellings en ondraaglike verveling meer draaglik sal maak.
Persoonlike projekte het ook die byvoordeel dat dit ’n sin van eiewaarde kan bevorder, en selfs – kan jy glo dat ek by hierdie van alle onderwerpe kan uitkom? – jou identiteit kan bevestig, asook jou plek en relatiewe waarde in die Groter Beskouing van Dinge.
Seks kan sekerlik ook hierdie dinge vir jou gee. Maar seëlversamelings, of enige ander persoonlike projekte, belemmer nie die delikate ritme van mens se hart te veel nie. Plus, jou seëlversameling verstaan as jy eerder ontbyt wil eet op ’n Maandagoggend voor jy werk toe gaan …
______________________