SONDAG 7 NOVEMBER 2021
Ek het in my laat twintigs en vroeë dertigs ’n probleem gehad daarmee dat die talentvolle digter, of die liriekskrywer, of die musikant nie huur kan betaal, vir homself kan sorg, of kan bekostig om te trou en ’n gesin te begin as hy nie werk produseer waarvoor mense betaal nie – ongeag hoe briljant sy werk is.
Die vraag is, wie moet die digter of liriekskrywer of musikant se huur betaal, vir hom sorg, en hom in staat stel om te trou en ’n gesin te begin as hy dit nie self kan doen nie? Die regering? Wat sal die regering eis vir die guns? Sal die kunstenaar steeds kreatiewe vryheid hê? Sal die digter steeds die regering kan kritiseer is sy poësie? Sal die liriekskrywer steeds die staatsleier kan uittart met haar lirieke?
Ek het in my twintigs en dertigs ’n paar gedigte geskryf. Ek het dit beskou as waardevolle werk. Ek het geweet dit sou nooit geld maak nie, maar ek het gehoop dat dit gelees sal word.
So, wat het ek gedoen as ’n digter en skrywer in ’n vryemark, liberale demokrasie? Ek het ’n domeinnaam geregistreer, ’n webtuiste ontwikkel, en van my skryfwerk daarop gepubliseer. Toe het ek my gedigte in ’n Word dokument geformateer, en dit self gepubliseer in twee digitale formate, en sogenaamde druk-op-versoek formaat. Ek het dit ook gratis beskikbaar gestel op ’n paar groot webblaaie.
Soos ek verwag het, verkoop ek min kopieë, maar wat sou ek eerder wou sien – ’n regering wat mense dwing om dit te lees?
______________________