Nuwe verwikkelinge in die Beskawing van BRAND

DONDERDAG 9 FEBRUARIE 2006

“Many people look at the Internet as the last ‘gold rush’ or pot of gold at the end of the rainbow. The Internet is no different than any offline store, business, or job if you are looking to make a full-time income from it. It’s not the lottery; it’s business and it takes WORK. Money is not going to magically drop into your lap or arrive in your mailbox – it has to be earned online just like it does offline – by putting in the time doing the necessary work and continuing to put in the time working and growing your ‘home business’ to a consistent level of income. Yes, I said ‘home business’, because that’s what it is – a job you do from home. It’s YOUR business and requires some discipline and commitment to make it grow. The rewards are huge, however …” ~ Uit ’n onderhoud met Deborah Casey [die oorspronklike artikel het lankal verdwyn van die Internet af]

Presies ’n maand gelede, op Maandagaand 9 Januarie 2006, cut-and-paste ek driftig aan ’n dokument getiteld, “Guidelines for Unpublished Writers”. Ek was toe reeds amper twee maande lank besig om te werk aan die Engelse vertaling van “Persoonlike Agenda”, en ek het gereken dit was tyd om ’n bietjie inligting bymekaar te maak oor literêre agente en uitgewers. Kort na die samestelling van die omvattende sestig-bladsy dokument met onder andere die name van omtrent honderd agente, reken ek: As die konvensionele proses nie resultate oplewer nie … dan doen ek dit op my eie.

’n Week of wat later kom ’n groot ontdekking: ’n Plek waar mens fotokopieë kan maak en dit netjies kan laat bind in boekvorm – hier in Fengshan! Nie ’n dag later nie het ek ’n kopie van my versameling gedigte laat druk-en-bind, en ek is toe heel opgewonde oor die moontlikhede van om tog aan die einde self kopieë van my literêre projekte te produseer, te bemark, en te versprei. Kreatiewe onafhanklikheid, en miskien ’n klein profyt, het ek gereken.

Drie weke gelede noem Natasja iets van Turkye, en ons gesels toe oor die moontlikheid om daar Engels klasse te gaan gee. My internet konneksie was op daai stadium baie wisselvallig, so ek kon nie onmiddellik inligting soek oor die onderwerp nie. Teen Donderdag 26 Januarie het ek die probleem laat herstel, en daai aand begin ek toe wat ek gemeen het ’n vinnige navorsingsessie sal wees. English teaching in Turkye het binne minute oorgegaan na werkgeleenthede in Hong Kong – waarna ek, en die volgende dag ook Natasja, met groot belangstelling gekyk het.

Een van die Hong Kong blaaie het iets onder my aandag gebring waarmee ek reeds ’n jaar of wat gelede kennis gemaak het: boeke in digitale formaat, oftewel e-boeke.

“E-boeke wat verkoop vir soveel as $12!” het ek minute daarna uitgeblaker in die kombuis (asof iemand anders buiten ekself daar gestaan en wag het vir die nuus). Voordele van e-boeke sluit in goedkoop produksie, eerste en finale kreatiewe seggenskap oor die materiaal, geen verskepingskoste nie, en vanweë die feit dat ek besig was om die materiaal te vertaal in Engels, ’n internasionale mark.

Soos ek besig was om e-boek formate na te vors, dring twee ander brokkies data my brein binne. Die eerste is ’n wêreldwye aanlyn betalingstelsel genaamd, PayPal. Die tweede stukkie inligting is die moontlikheid dat ek my eie Internet boekwinkel kan bestuur waar ek boeke kan bemark van my eie keuse, wat dan via die groter aanlyn boekwinkels verkoop en versend word. “Ek kan betaling ontvang oor die Internet, per kredietkaart?” het ek gedink, en as ’n bygedagte, “en ander bronne van inkomste op die Internet?”

Teen 27 Januarie het ek ’n nuwe dokument saamgestel, met teks alfabeties gesorteer onder riglyne vir ongepubliseerde skrywers, en dié keer meer eenvoudig getiteld: eBooks.

So het ek vir die afgelope twee weke my dae begin en geëindig met gedagtes van groot somme wins wat ek sal kan maak met die internasionale verkope van my eie materiaal. Gisteroggend staan ek toe op met die gedagte – nee wag, ek het Dinsdagaand al aan die slaap geraak daarmee – van “stel jouself voor ek verkoop sommer iets soos 37 000 kopieë van die hele projek (ek hou van “3”, en ek hou van “7”, en duisende is baie, so die nommer het sin gemaak). Siende dat ek oor minder as twee maande op vakansie gaan, vermaak ek myself toe ook – dit was so teen middagete gister – met die idee van hoe lekker dit sou uitwerk as ek sommer ’n bietjie ekstra sakgeld kon maak met so ’n projekkie voor die vakansie. Rekende dat ek nie my momentum moet verloor met die navorsing oor alternatiewe bronne van inkomste nie, kliek ek toe die vet “E” op my taakbalk, en na ek ’n bietjie gedink het oor wat presies ek wou navors, tik ek toe in, “marketing ebooks online”.

Wat net ’n breuk sou wees van die vertalingswerk so teen middagete, word toe ’n amper koorsagtige sessie agter die rekenaar wat geduur het tot kort na middernag. Een kliek het gelei tot die volgende, wat gelei het tot die volgende, wat gelei het … tot meer as een kloppende hoofpyn. “Die moontlikhede!” is waarop dosyne gedagtes en self-gesprekke neergekom het. Ek het elke nou en dan notaboek toe gedraf om kriptiese aantekeninge te maak oor “nuwe verwikkelinge”, en oor hoe om sin te maak van die implikasies, sou dit ooit manifesteer in werklike rande en sente, en Amerikaanse dollars, en Nuwe Taiwan dollars in my plaaslike bankrekening. Teen die einde van die dag was ek ingeteken op meer as ’n paar nuusbriewe, en ek het ’n rekening oopgemaak by [’n betalingstelsel wat intussen stof gebyt het], en ’n Premium Account by PayPal. Geld kon nou inrol – in teorie, ten minste.

“You know they are everywhere. You see them on job sites, on message boards, and even offline! It’s a work from home scam I’m talking about. Scams are EVERYWHERE and they get the best of us,” sê Pamela La Gioia van mommysplace.net. Twee dae later het die stof gaan lê, na ek letterlik dosyne werwe en moontlik ’n hele paar “scams” onder al rooier wordende oë gehad het.

Aanvanklike opgewondenheid – en genoeg opwinding om my ’n hoofpyn te gee! – het teen dié tyd plek gemaak vir ’n meer nugtere beskouing van die moontlikhede.

Sover as wat ek kon uitvind bestaan daar basies drie tipes geleenthede om geld te maak op die Internet: 1) die tipe waar die verkoopspersoon praat van “systems” en “programs”, en honderd-duisende dollars wat elke maand verdien word – op wyses wat jy kan bemeester as jy $97 betaal vir die nodige materiaal; 2) die tipe waar jy twee of drie ure se werk elke dag insit, die werk is nie verskriklik opwindend nie, jy moet professioneel omgaan met wat inderdaad ’n werk is, en waarmee jy, as jy gedissiplineerd is en elke dag jou twee of drie ure insit, moontlik soveel as twee of drie duisend dollar per maand kan verdien; en 3) die oorspronklike idee wat my op die spoor van al hierdie moontlikhede gesit het: e-boeke – en nie net my edel literêre tipe nie, maar kort, sogenaamde “info-booklets” met handige inligting waarvoor blykbaar duisende mense bereid is om te betaal.

Een vraag wat vele sekerlik sal vra voordat hulle sal terugsit asof hulle my borrel gebars het: As hierdie geleenthede werklik sulke goeie idees is, hoekom bedank miljoene mense dan nie by die maatskappye en skole en besighede waar hulle werk om miljoene te maak op die Internet nie?

______________________

Niemand langs jou nie, niemand voor jou nie, en tog gesels jy

SONDAG 5 FEBRUARIE 2006

’n Teologiese implikasie van ewolusie: as kreature, insluitende die mens, ontwikkel om hul kanse op oorlewing te verbeter, is dit dan nie waar dat ons ons eie skeppers is nie? Een voorbeeld: Volgens my Concise Encyclopedia: “Merychippus [’n uitgestorwe proto-perd wat endemies was aan Noord-Amerika tydens die Mioseen tydperk, 23 tot 5 miljoen jaar gelede] […] developed longer limbs to escape from predators.”

Terloops, daar is 4 000 verskillende spesies eenvoudige enkelsel organismes soos bakterieë; 50 000 komplekse enkelsel organismes soos amebes; 100 000 spesies fungi, soos sampioene; 400 000 spesies plante; en 2 miljoen spesies diere.

DINSDAG 7 FEBRUARIE 2006

14:25

Waaroor gaan my skryfwerk? Op die oog af blyk dit niks meer te wees nie as vrae wat een man vra oor sy eie lewe om dit meer betekenis en waarde te gee – met antwoorde wat blyk slegs op hom van toepassing te wees. Ek glo egter as almal – of dan ten minste meer mense as wat tans die geval is – dieselfde, of soortgelyke vrae moet vra oor hul eie lewens, die wêreld ’n beter plek sal wees. Ek glo dat daar minder lyding sal wees, en dat mense meer vervullende, en meer produktiewe lewens sal leef.

[14/10/15: Moeilik om te bepaal hoeveel mense hulleself die tipe vrae vra waarna ek verwys. Dit help ook nie veel as jy jouself die vrae vra en jy kom vorendag met antwoorde wat vir jou sin maak, maar wat uiteindelik meer lyding vir ander mense veroorsaak nie.]

16:50

Ek het gewonder hoekom ek in Julie 2004 soveel meer oortuig was as nou van myself, my rol, my waarde en my plek in die wêreld. Ek reken die rede is definisie van sukses. Ek het teen Julie 2004 sukses gedefinieer as die vermoë om ’n sekere lewe te kan leef, en sekere werk te kan doen. Ek was in 2004 in staat om daai lewe te leef, en die werk te doen wat ek wou doen.

Vir die afgelope jaar of so is sukses (om verstaanbare redes) weer gemeet aan finansiële standaarde. “Wanneer my projekte afgehandel is …” en “Wanneer ek uiteindelik meer geld het …” het geykte frases geword. Dan kom ’n tyd wat my gestel ’n bietjie af is en ek word geforseer om die feite in die gesig te staar: 34, skryf baie, publiseer fokkol; ʼn hele paar EFL projekte, nog net ’n paar kopieë verkoop van een boek; droom van ander plekke, nuwe meubels, meer geld … en karring maar aan.

Dalk ietwat onregverdig, maar ten minste weet ek waar dit vandaan kom.

Miskien is hierdie dan ’n goeie tyd om te vra: Hoe definieer ek sukses op 7 Februarie 2006?

Sukses, vir my, sal wees om ’n lewe te kan bewerkstellig waar ek my tyd elke dag kan spandeer soos ek goedvind. Ongelukkig is finansiële sukses ’n onontbeerlike bestanddeel daarvan.

DONDERDAG 9 FEBRUARIE 2006

09:51

Skrikwekkende nuwe moontlikhede – miskien moet ek in aanraking kom met ou gevoelens van warm son en armoede en skaamte om dinge in perspektief te plaas.

Nog iets: die wortel van vele kwaad is nie geld nie, maar onsekerheid oor wie jy is, jou eiewaarde, en jou plek in die wyer wêreld.

18:28

Sewejaar-oue Judy van “talking to the eraser” faam stap laat vanmiddag oor na my lessenaar en asof sy dringend ʼn boodskap moet oordra wat ek nodig het om te weet, sê sy: “Zìyán zìyǔ”.

Ek het nie onmiddellik gevang wat sy probeer sê nie. Sy verduidelik dit toe in Mandaryns wat ek kon verstaan, met handgebare om die idee te beklemtoon: “Niemand langs jou nie, niemand voor jou nie, en tog is jy besig om ʼn gesprek te voer.”

______________________

’n Nuwe vraagstuk: Waaroor skryf ek nou?

SATERDAG 21 JANUARIE 2006

13:11

Ek begin verveeld raak met my metodiek van die afgelope paar jaar: gaan deur die stappe van ’n relatiewe normale dag, neem alles om my waar, dink, maak notas, dink nog ’n bietjie, gesels dalk met iemand, lees iets, rook ’n sigaret, dink weer, maak weer notas …

15:57

Waarheen met my skryfwerk?

’n Intellektuele boeddha gaan ek nie word nie, en maak nie saak hoe lank ek staan en wonder daaroor, of hoeveel opstelle ek skryf nie, die Volle Waarheid sal ek nooit ken of verstaan nie.

Die vraag is dus: Waarheen nou?

SONDAG 22 JANUARIE 2006

Vir jare het ek geskryf oor ballingskap, identiteit, rol wat ʼn mens kan speel, doel wat jy kan nastreef, plek in die wêreld, en self-ontwikkeling en selfrespek – veral as jy nie in ʼn verhouding is nie. Die ballingskap vraagstuk in my lewe is tot ’n groot mate opgelos met die “strydbyl” notas. My identiteit, rol en doel, en plek in die wêreld is ook tot ’n groot mate uitgesorteer en gedefinieer. En sedert verlede jaar is ek nie meer alleen nie.

Vir die afgelope twaalf tot agtien maande het ek, tot ’n groot mate (jammer vir die herhaaldelike gebruik van die frase) my aandag gefokus op ’n vae soeke na Absolute Waarheid. Dit, soos ek gisteraand genoteer het, is te groot, vir my, in my huidige lewe.

Vir die eerste keer in jare sit ek dus met ’n nuwe vraagstuk: Waaroor skryf ek nou?

SONDAG 29 JANUARIE 2006

As kennis beskryf kan word as ʼn ommuurde stad, dan is ek niks meer nie as ʼn pagter wat die velde om dit bewerk. En as die Absolute Waarheid Aangaande Alles vergelyk kan word met die uitleg van die ommuurde stad se ingewikkelde straatnetwerk en die mees intieme geheime van haar uitnemende burgers, dan is my eie gedagtes niks meer nie as ʼn binnensmondse gemompel oor die grootte van die buitenste poort, en die diepte van die grag rondom die mure.

______________________

Die ontwaking en ontwikkeling van ware liefde

VRYDAG 6 JANUARIE 2006

Die ontwaking: Jy raak bewus van die vermoë, en die keuse, om goed te kan wees vir iemand; om dinge te kan doen wat daai persoon se werklikheidservaring beter sal maak, selfs ’n mooier kwaliteit sal gee. En dit gee ’n betreklike satisfaksie om die keuse, die potensiaal, te realiseer.

SONDAG 22 JANUARIE 2006

’n Groot deel van dit wat “liefde” genoem word in ʼn intieme verhouding, is ’n intense deernis wat die twee mense het vir mekaar, wat op sy beurt spruit uit ’n gewaarwording, na herhaaldelike en voortdurende kontak in ’n wye reeks situasies, van die “ander een” as een soos ek, in die mees betekenisvolle filosofiese en sielkundige wyse denkbaar.

Hierdie deernis aspek van “liefde” is diepgesetel. Wanneer hierdie houding jeens ’n spesifieke persoon eers wortelgeskiet het, kan dit ’n leeftyd hou. Dit is veel, veel sterker as gevoel – wat wissel van dag tot dag, en volgens gemoed en omstandigheid.

Keuse – ’n uitdrukking van vrye wil asook ’n uitdrukking van hoe jy jouself sien, hoe jy jouself definieer as mens, asook hoe jy gesien wil word deur ander – speel ’n groter rol by die intense deernis aspek van liefde as by die opwinding van romantiese euforie.

Hoe meer deernis in ’n intieme verhouding, hoe meer akkuraat kan die verhouding beskryf word as een waar “ware liefde” aan die orde van die dag is – of ’n verhouding waar “ware liefde” die regerende agent is. Indien ’n intieme verhouding hoofsaaklik gekenmerk word deur romantiese euforie, met die veel meer betekenisvolle en substansiële deernis merendeels afwesig, of waar die verhouding gereeld in gedrang gebring word deur aksies en gedrag wat fluktueer volgens gevoel, sal dit meer akkuraat wees om te sê dat “ware liefde” nie die regerende agent is in ’n spesifieke verhouding nie.

Ware liefde kan, uiteindelik, slegs ontwikkel in ’n intieme verhouding indien die karakters van die twee partye dit toelaat – karakter wat spruit uit die ontwikkeling van jou persoon, selfkennis, en ’n gesonde graad van selfrespek.

SATERDAG 28 JANUARIE 2006

Die vermoë om lief te hê gaan enige betekenisvolle verhouding vooraf. Dit is natuurlik ʼn algemene verskynsel dat ’n verhouding tussen twee mense bevorderlik is daarvoor dat hierdie vermoë om lief te hê, geaktiveer word. Dit is egter ook waar dat sommige verhoudings met die verloop van tyd eenvoudig blyk nie bevorderlik te wees daarvoor nie.

______________________

’n Lewensbeskouing om oor verleë te voel

DONDERDAG 26 JANUARIE 2006

20:13

Vrees vir verleentheid: die groot, verskuilde oorsaak vir ’n sekere benadering tot die lewe wat ek nog nooit kon skud nie. Ek het nog altyd gedink as mens kom op jou sterwensoomblik, en jy’t vyf minute te vore nog rondgespring en gelag van blydskap dat jy lewe, hoe verleë jy nie moet voel in daai oomblik voor jy jou laaste asem uitblaas nie. Dink net hoe laf, hoe simpel jy sal voel! Amper asof jy vir die Engel van Dood wil sê, “Jammer dat ek vyf minute gelede nog so ligsinnig was … as ek geweet het … en ek moes geweet het! As ek maar op daai oomblik gedink het daaraan dat ek oor vyf minute my laaste asem sou uitblaas … sou ek soveel ernstiger gewees het! Ek sou nie grappies gemaak het en opgewekte musiek geluister het nie! Ek het inderdaad Dood disrespekteer deur so ligsinnig te wees! Kyk nou na my! Ek voel so ontsettend skaam …”

So dan is ’n mens maar ernstig die heeltyd. Of indien dan nie die heeltyd nie, sorg jy dat jy gereeld genoeg dink aan die dood, en aan slegte dinge wat kan gebeur, en aan al die situasies wat dreig met moeilikheid as jy nie oppas nie, sodat wanneer jy in die moeilikheid kom, of nog erger, as jy Dood in die gesig staar, jy ten minste nie skaam hoef te wees nie. Sodat niemand, minste van almal jyself, op daai laaste oomblik kan sê nie, “Ja, en om te dink jy’t oomblikke gelede nog so lekker gelag!” Of, “Jy was nou die dag nog so gelukkig. Kyk hoe simpel lyk jy nou!”

Vrees vir verleentheid – hoeveel kommervrye dae, hoeveel geluk offer ek nie op, op die altaar van hierdie vrees nie?

* * *

Wat is vrees vir verleentheid? Wat is skaamte? Is dit nie om ontbloot te word vir wat jy is nie – naak, klein, weerloos, bang, en aan die einde, sterflik, soos ’n plant of ’n insek? Dit ten spyte van ons beste pogings om onsself te laat verskyn as beter en meer gesofistikeerd as insekte of plante of ander diere.

“Is ons dan nie belangriker as ’n plant of ’n insek nie?” mag jy dalk vra.

Natuurlik is ons, sal vele argumenteer. Maar op watter punt word Belangriker As ’n Plant of ’n Insek ons ondergang? Op watter punt raak trots en selfliefde die oorsake van ons vrees om ontbloot te word?

Aan die einde: Wat is ons werklik? Wat is ons werklike waarde? Hoe word dit gemeet? En is ’n laaste oomblik van skaamtelose erkenning van ons sterflikheid dit werd om die heeltyd in ons spoor te trap om nie te gelukkig te wees nie?

20:43

Asof ’n mens verder sal val wanneer Dood en Onheil jou tref terwyl jy hard probeer het om jouself oor minder te bekommer en dalk ’n bietjie gelukkiger te wees, en so nou en dan geslaag het daarin.

Bly dan maar sukkelend, bly maar arm, kruip maar voort in die modder … ten minste sal jy nie so ver val nie.

En droom! Ja, droom van baie geld en lekker tye en doen wat jy wil! Drome is goedkoop! Moet net nooit hard genoeg daaraan werk om dit waar te maak nie. Want as jy eers baie geld het, as jy sien hoe lekker dit is … dat dae verby gaan wat jy nie bekommerd is oor enige iets nie, wat jy reis en interessante plekke sien en tyd spandeer met familie en dinge doen wat jy geniet … gaan jy al hoe hoër klim … gaan jy al hoe verder val.

Twintig jaar gelede sou ek gedink het God kyk na my met kwaai oë as ek te hoog wil klim. Nou is dit Dood en Onheil. En jy moet hulle respekteer. “Bly laag,” sê jy vir jouself. “Sukkel. Maar droom voort. Dit maak in elk geval nie saak nie …”

______________________