Saterdag 7 September 1996
Om dinge op my eie uit te werk, stel my in staat om ’n wêreld vol verwarring beter te hanteer. Dit help as my tentpenne goed geanker is vir die winde wat soms hard aan ’n ou se tentflappe ruk.
Woensdag 9 Oktober 1996
Ek het vandag besef daar hang amper altyd ’n grys wolk oor my. ’n Bewustheid dat ek gelukkig is, bly amper die heeltyd een tree voor my – maar ek bly ook die heeltyd een tree voor ’n definitiewe bewustheid dat ek ongelukkig is. Dalk ’n goeie balans?
Die kleinste dinge maak my soms … gelukkig – soos om net voor my aandklas te hoor die klas is gekanselleer.
Ek sukkel op die oomblik om deur my klasse te kom. En dis nie omdat dit harde werk is nie. Dis net so donders vervelig!
Ek wil net deur die vervelige ure by die werk kom sodat ek kan huis toe gaan – al sit ek net hier en doen niks, sal ek ten minste nie vasgevang wees in ’n klaskamer saam met ’n klomp kinders nie. Ek kan rook wanneer ek wil, koffie maak, musiek luister …
Ek moet dinge kry wat my motiveer en my belangstelling prikkel. Ek moet iets doen om Korea die moeite werd te maak om een jaar hier te bly.
Feit is, hoe langer, hoe beter.
Die vraag is net: Wat gebeur na Korea?
______________________