SONDAG 3 JULIE 2005
09:32
“Convinced that his journey of self-discovery was far from over […] broke free from artistic convention […] became both sculptor and subject […] abandoned the […] style that he had become famous for […]” ~ oor Ju-ming, ’n Taiwannese beeldhouer
Hy het New York toe gegaan, was blootgestel aan ’n nuwe wêreld van kleur, medium, tekstuur en vorm. Hy het teruggekeer Taiwan toe vry om te eksperimenteer, vry om te skep, vry van die beperkinge wat aan hom gestel is deur die konserwatiewe meesters.
Hy het begin as ’n tempel houtkerwer.
Hy’t twee reekse geproduseer: “Tai Qi” en “Living World”.
“[…] taking risks […] creating their own fortune […] seeing the big picture.”
11:01
Ek dink terug aan somer 2000: omdat ek nie besig was op ’n daaglikse basis om my Ideale Self te word – of selfs beter, te wees – nie, was ek vir alle praktiese doeleindes, in verskyning aan ander en aan myself, ’n sprekende voorbeeld van iemand wat haat wat hy doen om aan die lewe te bly en wat deurlopend misluk daarin om belangrike emosionele en fisiese behoeftes te bevredig. Ek het in desperaatheid gegryp na enige noodmaatreël wat my uit die situasie kon red. Die “musikant” visie is gevolglik nagejaag met koorsagtige entoesiasme. Natuurlik het ek ook gedink, “As ek net ’n miljoen rand gehad het …”
Deur hierdie nota te maak, is ek my Ideale Self: iemand wat dink, en wat skryf oor dit waaraan hy dink. Hierdie nota is ’n manifestasie van my Ideale Self. Dis ritueel, soveel as wat dit vrye uitdrukking van my werklikheidservaring is.
13:44
“… balancing confidence and credibility.” (China Post, 1 Julie 2005)
* * *
Wat het die Nederlandse regering gedoen in 1945 toe hul lyding onder Nazi heerskappy verby was? Hulle het hul troepe bymekaar geskaar en terug gehaas Indonesië toe om hul onderdrukkende heerskappy oor die Indonesiese bevolking voort te sit wat versteur was deur die Japannese.
Onderdrukkers die een dag; onderdruktes die volgende dag; onderdrukkers die oomblik toe hulle weer die geleentheid kry.
Geskiedenis van die Tweede Wêreldoorlog moet gelees word op dieselfde bladsy as post-Tweede Wêreldoorlog pogings om voormalige kolonies weer onder Europese beheer te kry. Dit geld vir al die Europese koloniale moondhede van die tyd – Brittanje in Suidoos Asië en Afrika, Frankryk in Suidoos Asië en Afrika, Nederland in Suidoos Asië, en Portugal in Angola en Mosambiek.
22:13
Ek het vanmiddag vir my ’n hele nuwe stel beddegoed gekoop – paslaken, duvet, en twee bypassende kussingslope. Die skuldgevoel oor wat in werklikheid ’n uiters redelike prys was wat ek moes betaal, en die onsekerheid oor hoe die verandering in beddegoed my siening van myself gaan beïnvloed het ingeskop nog voor ek die hysbak van die afdelingswinkel bereik het.
’n Paar maande gelede was ek nog onversetlik oor my blou duvet, my ander duvet met die groot varkoor op, en die kussingslope wat by niks pas nie. Ek het vir [N.] gesê die dag as ek beddegoed aanskaf waar alles bymekaar pas, is die dag wat ek die estetiese uitdrukking van my selfbeskouing, en daarmee saam alles waarvan dit ’n simbool is, onder my voete vertrap. Sy het saamgestem dat die waarde van bypassende beddegoed totaal en al oorskat word; dat dit inderdaad heeltemal onnodig is. My beddegoed, so het sy gereken, is heeltemal orraait. Weke later het sy steeds gereken daar is niks verkeerd daarmee nie. Ek, aan die ander kant, was skielik van mening dat dit “common” lyk. (In my verdediging moet ek noem dat die paslaken valletjies gehad het. Dit was nie my styl nie. Die enigste rede hoekom ek daai spesifieke laken begin gebruik het, was omdat ek ’n dikker matras op die bed gesit het, en die enigste laken wat groot genoeg was, was een wat my vriendin, J. twee en half jaar gelede aan my geskenk het toe sy Taiwan verlaat het.)
Toe, vanmiddag, toe [N.] nog op vakansie in Suid-Afrika is, gaan koop ek natuurlik daai hele stel nuwe beddegoed – stylvol, pas by die kleurmotief van die slaapkamer, geen valletjies nie.
“Was ek veronderstel om my hele lewe lank te slaap op ou beddegoed waar niks bymekaar pas nie, net omdat ek myself verbeel ek is ’n anti-bourgeois intellektueel?” het ek in my kop aan myself geskree op pad huis toe. “Moet ek my kop in skaamte laat sak omdat ek Reël # 17 van die Vrydenkende Intellektueel se Handboek oor Huisware en Beddegoed oortree het? Het ek vergeet dat geen selfrespekterende kritikus van alles wat middelklas is ooit so laag moet daal om twee kussings op ’n bed te lê met bypassende oortreksels nie?”
Toe dink ek: Wat is die waarde van vrye denke, selfdefinisie as dit kom by wie en wat jy wil wees, en vrye keuse, as ek vir die res van my lewe moet leef onder die diktaat van my eie karikatuur van ’n linksgesinde kritikus? As ek nie kan kies om geld te blaas op stylvolle, bypassende beddegoed nie, watse ander keuses is daar waar my sogenaamde vryheid ingeperk word deur my eie idee van hoe my lewe veronderstel is om te lyk, siende dat ek myself geëtiketteer het as ’n skrywer met anti-middelklas opinies? Wie is my meester as dit kom by hierdie sake? Het Marx of Lenin se lakens en kopkussings bymekaar gepas? Koop Michael Moore sy beddegoed by drie verskillende garage sales om te verhoed dat ’n laken by ’n duvet pas, en Great Revolutionaries forbid, dat dit dalk nuut moet wees? Ek dog ek dien my eie agenda! Ek dog ek maak my eie vrye keuses! Ek dog wat ek doen met my lewe, waar, met wie, en hoe ek my huis versier as ’n uitdrukking van my selfbeskouing en persoonlike oortuigings, is selfgedefinieerd!
Dit is mos dan een honderd persent in lyn met my oortuigings en met my geïntegreerde filosofie en begrip van die lewe as ek sê dis oukei: jy kan in alle geloofwaardigheid progressief wees in jou denke en opinies, en kritiseer hoe ander mense hul lewens leef, en aan die einde van ’n produktiewe dag jou moeë lyf werp op ’n bed waar die laken pas by die duvetoortreksel, en waar die kussingoortreksels nie te gewelddadig in kontras is met die kleurmotief van jou slaapkamer nie.
DINSDAG 5 JULIE 2005
Snaaks watse positiewe bewussyn gestimuleer word in die diepste punte van jou wese as iemand wat saak maak vir jou die voornaamwoord “ons” gebruik.
WOENSDAG 6 JULIE 2005
Ek lees Ayn Rand se For The New Intellectual en ek word weer herinner aan die feit dat, omdat ek nooit formeel filosofie bestudeer het nie, ek nie bewustelik enige denkstroom volg nie. Daar is wel voorbeelde van meer direkte invloed: Jean Paul Sartre se “exist, appear, confront, define”; Nietzsche se “will a self and thou shalt become a self”; Wittgenstein se teorie van taal as ’n faktor in hoe waarheid gesien word; en Karl Marx se “in an ideal world a man can tend sheep in the morning without ever becoming shepherd …”
______________________