Was dit die tyd en geld werd omdat jy iets geleer het oor jouself?

WOENSDAG 21 DESEMBER 2016

Mens leer jouself ken in uiteenlopende situasies: deur te reis na vreemde lande toe, deur tyd te spandeer met mense van wie jy nie werklik hou nie, en in moeilike tye, alleen of saam met ander mense.

Jy leer ook baie oor jouself deur te spekuleer met geld, sê nou maar op die finansiële markte. Jy sien hoe jy voel en optree na ’n goeie wins, en hoe jy voel en optree na ’n verlies. Jy leer ook hoe jy voel, en hoe jy optree, na ’n katastrofiese mislukking.

Hoe lank dit jou vat om op te gee, is nog ’n belangrike ding wat jy van jouself leer, asook hoe lank jy aanhou met ’n ding omdat jy nie wil opgee nie, al kan selfs ’n stokblinde mens sien jy kom nêrens nie.

Kwalifiseer dit as opgee as jy jou ervaring verskuif na iets anders toe, of as jy dinge wat jy geleer het toepas op ’n totaal ander mark? Het jy dan steeds jou tyd gemors? Het jy dan steeds jou geld gemors?

Hoe bereken ’n mens “wins” as dit kom by selfkennis? En beteken dit noodwendig iets was minder van ’n mors van tyd omdat jy ’n paar waardevolle dinge geleer het oor jouself?

______________________

Waar trek mens die streep vir moord?

WOENSDAG 19 OKTOBER 2016

Op Vrydag 5 Oktober 2007 het ek ’n nota geskryf wat soos volg begin het: “Is self-verloëning – die verloëning van jou waardes, van wie jy is – regverdigbaar as die eindresultaat goed is?”

Ek skets toe ’n situasie van iemand wat skynbaar ’n goeie mens is, wat ’n slegte daad pleeg, maar vir goeie redes.

Lang storie kort, ek besluit toe om nie die oorspronklike teks te gebruik nie, want ek reken as ’n “goeie mens” ’n slegte daad pleeg – soos moord, vir ’n goed genoeg rede – soos om honderd mense se lewens te red, hy nie werklik sy morele waardes verloën het nie, en nie regtig sy “goeie gewete” opgeoffer het op dieselfde wyse as wat iemand anders sy lewe of ’n ledemaat opoffer om iemand anders te red nie.

Nietemin, dink ek toe, ’n mens moet sekerlik ’n streep êrens trek.

I

Sê byvoorbeeld iemand red honderd mense se lewens deur iemand anders te bedrieg en dan te vermoor in die middel van die nag – nadat hy sy vertroue gewen het. Die persoon voel baie skuldig, maar die wêreld is ’n beter plek. Is dit nie ook ’n geval van iemand wat homself opgeoffer het vir ander mense nie?

II

Sê byvoorbeeld iemand slaag daarin om langtermyn huisvesting te voorsien aan twee honderd hawelose mense deur iemand anders te bedrieg en dan te vermoor in die middel van die nag – nadat hy sy vertroue gewen het. Hy voel baie skuldig, maar die wêreld is ’n beter plek – daai twee honderd mense het vanaand ’n warm plek om in te slaap. Is dit ook ’n geval van iemand wat homself opgeoffer het vir ander mense?

III

Sê byvoorbeeld iemand red ’n duisend mense se gevoelens deur iemand wat hulle godsdiens beledig het, te bedrieg en dan te vermoor in die middel van die nag. Hierdie persoon voel skuldig, maar die wêreld, so glo hy, is ’n beter plek, omdat die gemeenskap voel geregtigheid het geseëvier. Is dit ’n geval van iemand wat homself opgeoffer het vir ander mense?

Baie mense sal ’n paar minute benodig om die eerste twee scenario’s te oorweeg. Ek glo minder mense sal tyd nodig hê voordat hulle die derde scenario veroordeel. Die vraag bly: Waar trek ’n mens die streep?

______________________

Goeie punte en wyse woorde van ’n paar skrywers

MAANDAG 10 OKTOBER 2016

Soos enige intelligente mens lees ek my kwota goeie artikels op die internet. Hierdie stuk verwys na enkele sulke artikels.

Op 18 September 2016 skryf Andrew Sullivan oor stilte en tegnologie in die artikel, “I Used to Be a Human Being”. Hy herinner lesers daaraan dat die Protestantse Reformasie begin het met ’n aanval op die Middeleeuse vestings van stilte, naamlik kloosters. Dit was gevolg ’n paar eeue later deur die geraas en ontwrigting van die Industriële Rewolusie. Hy is verder van mening dat stilte in die moderne era ’n simbool geword het van die waardelose bygelowe wat ons agtergelaat het. En die slimfoonrewolusie van die laaste dekade is volgens hom die finale spyker in die kis – waar die laaste stil oomblikke wat ons nog het, wat hy noem “the tiny cracks of inactivity in our lives”, ook gevul word met stimulus en geraas.

* * *

In nog ’n uitstekende opiniestuk getiteld, “Will the Left Survive the Millennials?” maak skrywer en joernalis, Lionel Shriver, ’n paar goeie punte:

* Toe sy grootgeword het in die sestigs en vroeë 1970’s, was konserwatiewe mense die handhawers van konformiteit. Dit was die mense aan die regterkant van die politieke spektrum wat agterdogtig was, alewig opsoek na tekens van opstand. Nou, reken sy, is hierdie rol oorgeneem deur mense aan die linkerkant van die politieke spektrum.

* In ’n era waarin mense so ontsettend sensitief is, raak deelname aan openbare gesprek so riskant, met die gevaar om elke hoek en draai dat jy per ongeluk die verkeerde woord kan gebruik of nie die regte graad van sensitiwiteit openbaar ten opsigte van gestremdheid, seksuele oriëntasie, sosio-ekonomiese klas, ras of etnisiteit nie, dat mense gaan begin om eerder weg te bly van ’n sosiale bymekaarkoms waar die waarskynlikheid dat iemand aanstoot sal neem, groot is.

* Sy wonder ook hoe dit gebeur het dat liberale mense in die Weste sensuur en die oplegging van ortodoksie in denke en spraak omhels het as ideologie.

* Sy herinner ook die leser daaraan dat vryheid van spraak beteken dat jy ook die stemme van mense sal beskerm waarmee jy totaal en al verskil.

* * *

Die wetenskaplike, Donald Hoffman, sê ewolusie begunstig nie mense met ’n goeie begrip van objektiewe werklikheid nie – dit wil sê, realiteit soos wat dit werklik is, maar dat dit diegene begunstig wat die werklikheid waarneem op ’n manier wat hulle in staat stel om op effektiewe wyse te oorleef en suksesvol voort te plant.

Lees die stuk, “What If Evolution Bred Reality Out Of Us?” deur Adam Frank.

* * *

En laastens, wyse woorde van iemand wat probeer uitwerk hoe om ’n sportspan uit die vallei van wanhoop te kry:

“[T]o paraphrase Albert Einstein, you cannot solve a problem with the same level of consciousness that created it. In other words, problems created with one type of thinking will persist until you think differently — and that usually requires different people (because, in my experience, it takes a mighty epiphany for a person to change their thinking drastically enough).”

______________________

Die winsgewende periode 2006 tot en met die begin van 2011

DONDERDAG 8 SEPTEMBER 2016

Sedert 2011 al dink ek aan die jare 2006 tot en met die begin van 2011 aan ’n periode van verlies. Wat presies het ek verloor? Tyd, het ek nog die heeltyd gereken – want ek het soveel daarvan gemors om te probeer geld maak op allerhande maniere.

Hier is ’n meer positiewe siening van daai periode. Ek het geleer hoe om my skryfwerk te publiseer – insluitende formattering van manuskripte om gedrukte kopieë te kan maak, die skepping en formattering van elektroniese boeke, die opstel van ’n WordPress webwerf, basiese webontwerp, bemarking; ek het geleer van sportweddenskappe en pryshandel op sportmarkte, en ek het begin leer om geld te maak op die finansiële markte.

En, dames en here, binnekort sal ek kan sê dat die periode 2006 tot en met die begin van 2011 ook opgelewer het ’n projek bestaande uit meer as sewentig stukke oor onder andere die lang en moeilike proses om te probeer geld maak sonder om vir iemand anders te werk – wat die materiaal heelwat anders maak as die materiaal wat dit voorafgegaan het, want dit gaan oor foute maak, op jou gesig val, jouself in die verleentheid stel, misluk keer op keer op keer … en aan die einde besluit jy om meer tyd te spandeer aan dinge wat jou gelukkig maak.

______________________

Sestigs ikoon en simbool van ’n dekade: Edie Sedgwick

WOENSDAG 31 AUGUSTUS 2016

Iets heeltemal anders: Ek het onlangs vir Edie Sedgwick ontdek. Nie net was sy ’n sestigs ikoon nie, sy was ook tot ’n mate ’n simbool van daai dekade.

Sy was bekend vir gedrag wat reeds problematies was teen die tyd wat sy Andy Warhol se binnekring bereik het. Sy was sensueel, aantreklik, vurig, vol lewe, en ’n bietjie gevaarlik. Sy het geesdriftig met dwelms geëksperimenteer en gedrink en gerook asof sy vir ewig sou leef, haarself totaal oorgegee aan mans op wie sy verlief was, en uiteindelik nie heeltemal die impak gemaak wat sy en ander mense gedink het sy sou nie.

Sy het dit gemaak tot in die volgende dekade op die spreekwoordelike een been, en gesterf op die relatiewe jong ouderdom van 28 terwyl sy probeer het om te herstel van al die oormaat en oordadigheid van die voorafgaande paar jare.

Kyk hierdie video wat saamgestel is uit grepe van Andy Warhol se films Poor Little Rich Girl en Beauty No 2:

______________________