Die soeke na identiteit word van die begin af gekortwiek deur die beperkte stel opsies wat aan jou beskikbaar gestel word.
* * *
Ek glo nie meer in wat ek voorheen “rewolusie” genoem het nie [om Taiwan te verlaat en terug te keer Suid-Afrika toe]. Ek glo daaraan om eerder die huidige struktuur te behou, dit mettertyd te hervorm, en iets beters te skep uit wat ek het.
* * *
Ek het grootgeword met die God van die Rykes, wat jou beproef met armoede, en beloon met rykdom. Hoe sou die God van Armes dit doen? Jou beproef met rykdom en beloon met armoede?
* * *
My laagste punt op ’n Maandag kom deesdae tydens my 16:30 tot 18:00 klas. Vandag het ek egter ’n redelik vreedsame negentig minute met die sewejariges gehad. En die klas was vreedsaam nie omdat ek onverwags getref was deur positiewe gedagtestrominge nie – inteendeel, ek het gedink aan my ouers, en hoe dinge na al die jare steeds nie vir hulle uitwerk nie.
Dit lei my toe tot die gedagte dat, ten spyte van ons neiging om hoop te kies bo niks (gevolg deur fisiese dood), mens soms moet erken dat “dinge” nie altyd in almal se gevalle “uitwerk” nie – wat ons dalk nie so ver kan kry om op te gee op ons hoop nie, maar dit staan steeds as ’n verifieerbare een-plus-een-is-gelyk-aan-waarheid tipe feit.
Ek dink toe hoe dit wil voorkom asof ek dieselfde probleem het as my ouers. Dis toe dat ek die konneksie maak tussen God en geld – dat dit wil voorkom asof dié met geld beloon word met dinge wat uitwerk, en dat dié wat arm is maar net aanhou hoop en glo dat dinge miskien ook vir húlle sal uitwerk.
Ek het verbasend vreedsaam gevoel na ek hierdie gedagtes gedink het, asof ek dit al vir ’n geruime tyd wou sê, maar miskien geglo het ek mag nie; dat dit sal kwalifiseer as rebellie teen God, strafbaar met die verdoemenis van my siel.
’n Uur of wat later – na aandete, besig om ’n bubble tea oorkant die coffee shop te drink – reken ek dis totaal aanvaarbaar om die gedagte te bedink van die God van die Rykes, en die Middelklas, want hierdie god is in diens van die rykes en die middelklas, en derhalwe nie die Ware God nie.
[Hoop is ’n snaakse ding. Iemand kan dalk sy hand opsteek en sê, “Kyk na my lewe. Wat van as ek een van daai mense is vir wie dinge nie gaan uitwerk nie? Waar laat dit my?”
Ek glo nie die lewe is ’n draaiboek wat ons soos marionette of tweederangse akteurs vertolk en dan gaan ons dood nie. As jy nóú al van mening is dat dinge nie vir jou gaan uitwerk nie, dan neem jy vir alle praktiese doeleindes ’n reuse sprong in presies daai rigting.
Nog ’n ding: my held is nie verniet die ou wat aanhou glo nie; die ou wat hardkoppig vashou aan sy hoop, al het hy ’n sterk vermoede die slag is reeds so te sê beslis.]
———–
Noam Chomsky het die volgende gesê in ’n onderhoud: “You basically have two choices: you can give up hope, feel hopeless and therefore ensure that the worst is going to happen, or you can have hope, and then try to realize the hope, and then there’s a chance that things will improve.”
____________________