Skrywer: Brand Smit

MAANDAG 21 JANUARIE 2013

Gisteroggend het my Smashwords rekening aangedui dat ek oornag twee kopieë verkoop het van A shorter version of a longer book (wat ek net enkele ure tevore beskikbaar gestel het). Teen gisteraand het dit egter geblyk die resultaat te wees van ’n “fraudulent payment method”. Wat beteken dit? ’n Skurk het ’n obskure versameling essays probeer koop met ’n gesteelde kredietkaart? Dit sê interessante dinge van my beskrywing van die materiaal, of van die skurk.

Ek het wel van die geleentheid gebruik gemaak om myself te herinner aan ’n paar dinge:

1. Sommige mense gaan jou boek koop, nie hou van wat hulle lees nie, en hulle geld probeer terugkry van die plek waar hulle dit gekoop het.

2. Sommige mense gaan jou boek koop, nie hou van wat jy geskryf het of hóé jy dit geskryf het nie, of skrik as hulle sien wat jou opinie is van sekere sake, en onmiddellik ’n uitlaatklep soek vir hulle afkeer, wat hulle gewoonlik vind deur gemene maar wat hulle steeds reken as eerlike kommentaar te lewer op ’n openbare forum sodat ander voornemende kopers kan sien wat hulle dink van jou boek (of hoe min hulle daarvan dink).

3. Sommige mense gaan jou boek koop omdat hulle dink dit sal snaaks of vermaaklik wees, dit nie snaaks of vermaaklik vind nie – of nie genoeg na hulle smaak of verwagting nie, en dan vies wees vir hulleself dat hulle hul geld gemors het.

Daar, ’n paar gedagtes vir dié wat dit oorweeg om ’n bestaan te maak met woorde, of enige ander metode om gedagtes of opinies oor te dra aan die bevolking buite sy of haar gemaksone. Dit is seker die prys wat mens bereid moet wees om te betaal as jy nie net jou gedagtes wil vaslê nie, maar as jy so wrintie waar so ver gaan om dit beskikbaar te stel sodat ander mense dit kan koop en lees.

______________________

SATERDAG 5 JANUARIE 2013

Ek is gewoonlik voor in die koor as daar geweeklaag word oor hoe vinnig die tyd vlieg. Een jaar … vyf jaar … ’n dekade! Twintig jaar … Soos ’n mens dan in skok staan en wonder wat jy alles gedoen het, en wat jy alles nog wóú doen, sien jy in jou geestesoog die beelde van tien en twintig jaar gelede: helder, duidelik, asof dit gister was.

Dit is derhalwe soms nodig om jouself te herinner aan die werklike nommers:

5 jaar: amper 2 000 dae en nagte

10 jaar: meer as 3 500 dae en nagte

20 jaar: meer as 7 000 dae en nagte; meer as 7 000 keer ontbyt geëet, meer as 7 000 keer aandete geëet; meer as 20 000 keer badkamer toe gegaan; as jy voltyds gewerk het gedurende ’n 20 jaar-periode, dalk soveel as 5 000 keer werk toe gegaan … meer as 5 000 keer in die verkeer gesit (dalk dubbel soveel) … duisende kere met mense gepraat wat jy eintlik wou vermy … dalk meer as ’n duisend keer vleis gebraai … dalk soveel as 10 000 programme op TV gekyk, of selfs meer.

Tyd vlieg nie regtig nie.

Om die waarheid te sê, as jy mooi daarna kyk, oor vyf of tien of twintig jaar het jy duisende geleenthede om goed te doen, reg te maak wat verkeerd is of wat jy verkeerd gedoen het, en om iets te produseer of te help skep wat uiteindelik waarde sal bly voorsien aan ander mense.

Elke dag word jy ’n kans gegun om iets van die lewe te geniet, en elke dag word jy ’n kans gegun om iets te beteken vir iemand anders – iemand wat jou dalk sal onthou lank na jy jou laaste van meer as 25 000 oggendetes genuttig het.

______________________

DINSDAG 25 DESEMBER 2012

Kersdag is ’n bietjie soos die lewe.

As ’n hele tafel vol kos voorberei word op die vyf-en-twintigste dag van die twaalfde maand van die jaar, ’n spesiale boom die sitkamer binne gesleep word en vol liggies en balletjies en poppies en sterretjies gehang word, speelgoed vir die kinders gekoop word en toegedraai word in kleurvolle papier, ’n paar liedjies dalk gesing word, en almal hulleself trommeldik eet en lag en kuier en gesels, dan’s dit “Kersfees”.

As jy nie bogenoemde dinge doen nie, is dit net die vyf-en-twintigste dag van die maand, en die maand is toevallig die twaalfde van die jaar.

So ook, is dit met die lewe.

______________________

DONDERDAG 15 NOVEMBER 2012

Omdat ek my bes probeer om mislukking en teleurstelling te voorkom, wonder ek lank en hard of ’n spesifieke manier om geld te maak, reg kan wees vir my. Ek wil seker wees voordat ek begin om tyd, en geld, te spandeer aan ’n projek.

Enkele opmerkings:

1. Daar is geen waarborg dat jý geld sal maak met enige iets nie – selfs al verdien ander mense hulle brood en botter daarmee, jaar in en jaar uit.

2. Daar is ’n parallel met identiteit: wie ek is versus wie ek wil wees. Besluit of jy geld wil maak met iets, of dit iets is wat jou lewenstyl pas, of dit iets is waarmee jy jouself kan vereenselwig, en of dit iets is wat volhoubaar sal wees vir ten minste die volgende tien jaar. Indien jy besluit dat dit wel iets is waarmee jy geld kán en wil maak, doen dan wat jy moet doen, en leer wat jy moet leer, om die moontlikheid werklik te maak. Verbind jouself daartoe om suksesvol te wees met hierdie aktiwiteit.

Wat meer wil ek hê? Bevestiging in ’n hopie teeblare? Moet iemand eers ’n handvol dolosse gooi om te bevestig iets is reg vir my?

Besluit iets is reg vir jou, en máák dit dan reg vir jou.

WOENSDAG 12 DESEMBER 2012

(Ek het moontlik reeds hierdie gedagte genoteer.)

My pogings om geld te maak vanaf 2006 was tot ’n groot mate ’n soeke na identiteit – in ’n nuwe “omgewing”.

Vir jare het ek gereken hoe jy geld maak, is nie wie jy is nie, dis net wat jy doen om in jou eie behoeftes, en miskien die behoeftes van ’n familie te voorsien. Jy is dus nie ’n advokaat nie – dis net wat jy doen vir geld.

Projekte wat ek aangepak het met die uitsluitlike doel om geld te maak daarmee, het ingesluit “affiliate marketing”, “sports betting”, “short report writing”, en die verkoop van domeinname en webwerwe. Ek was heeltemal kapabel en intelligent genoeg om die nodige vaardighede aan te leer en die kennis te bekom om uiteindelik geld te maak met hierdie aktiwiteite, en in sommige gevalle was ek tot ’n mate suksesvol.

Nie een van die maniere hoe ek geld gemaak het, of in teorie geld kon maak in meeste gevalle, was egter iets wat ek as deel van my identiteit wou sien nie. Wat ek uiteindelik geleer het, was dat indien jy nie ’n bepaalde manier hoe jy geld kan maak, as deel van jou identiteit sien nie, dit nie heeltemal onverklaarbaar is as jy nie ’n rasende sukses maak daarvan nie.

MAANDAG 17 DESEMBER 2012

Om aan myself te dink as ’n “uitgewer” is tot ’n groot mate ’n verlore deel van die legkaart.

Sedert die vroeë negentigs al hou ek vas aan die beeld van die “skrywer” – onafhanklik; verhewe bo alledaagsheid; op sy eie. Die spesifieke visie was van myself in ’n ou klipfort, êrens in ’n bergagtige wildernis, of dalk op die vlakte, ten minste ’n paar dae se stap van die naaste beskawing af.

Dat hierdie romantiese figuur geld nodig het – of nog erger, nodig het om geld te maak, was nog altyd ’n reuse struikelblok.

Dis hoekom die idee van die uitgewer so kragtig is. Die uitgewer se besigheid, tot ’n mate meer as die skrywer s’n, is boeke. Waar die skrywer idees en opinies en stories verwoord, fokus die uitgewer daarop om te publiseer. Die uitgewer is die een wat die skrywer se kreatiewe werk in die hande van die leser plaas.

Die skrywer is in die wildernis – of op die vlakte. Hy skryf, en hou hom nie op met banale goed soos geld nie.

Die uitgewer is in die stad. Hy bemark. Hy adverteer. Hy produseer boeke in verskillende formate. Hy praat besigheid.

Die uitgewer is die een wat geld maak. Hy is die een wat seker maak die skrywer oorleef.

______________________