Skrywer: Brand Smit

DONDERDAG 13 AUGUSTUS 2015

Ek leer steeds hoe om my toekomstige brood en botter te verdien deur te spekuleer met pryse op die wêreld se grootste sportweddenskapruilhandelmark – in my geval Britse perderesies, voor die resies begin. Ek wil nie nou en hier verslag lewer oor hoe ek doen nie. Ek wil wel noem dat ek teen hierdie tyd ontdek het hoe ek reageer op verliese, en wanneer iets wat ek verwag het gaan gebeur, nie gebeur nie – met die resultaat dat ek nog ’n paar sent of ’n paar dollar moet afstaan aan iemand anders.

Ek vind dit interessant hoe moeilik dit kan wees vir my om geld te verloor – meeste van die tyd klein, onbeduidende bedrae. En dan is daar die hoop, en die veronderstellings. Ek hoor nou die dag iemand sê in ’n film op TV: “I can take the pain, but the hope is killing me.” Ek kon net wrang glimlag. Ek is ’n redelik optimistiese ou. Ek wil glo môre gaan beter wees as vandag. As die eerste tekens wys dat dinge goed lyk met ’n transaksie, is my vuis reeds gebal en gereed om triomfantlik die lug in te skiet. Dan blyk dit dinge het net op die eerste blik goed gelyk. En my vuis verslap. My skouers sak. Gebeur dit ’n paar keer in een week, wonder ek weereens of ek nie moet opgee nie (ek verwoord dit net anders, want praatjies van opgee kan maklik alledaags raak).

Ek kan nie onthou wat ek veronderstel het toe ek begin het met hierdie projek nie, maar ek reken ek het gedink dit sal ’n maand of so vat voor my rekening sal begin groei. Uiteindelik het ek meer realisties geraak en begin praat van agtien maande tot twee jaar. Op ’n kleiner skaal maak ek gereeld die veronderstelling dat dit al beter gaan, dat ek nader aan daai ontwykende punt van sukses kom. Dan ontwyk dit my weer. Dan slaan die teleurstelling weer.

Dit, aan die einde van die dag, is interessant – vir die deel van my wat belangstel in dinge van hierdie aard, en minder gepla is met hoeveel geld ek maak … of nie maak nie. Ek wil amper so ver gaan om te beweer dat hierdie sterk emosionele reaksie daarop om te verloor, of om verkeerd te wees, of om teleurgesteld te wees wanneer ek gehoop het op iets beter, die geld werd is wat ek sover daarop spandeer het.

VRYDAG 21 AUGUSTUS 2015

Verskil tussen 30 en 44, vir my: ’n ekstra dekade en ’n paar jaar om myself waar te neem in situasies, en met sekere uitdagings, en te sien waar ek oukei is, en waar my ontblote hakskeen is.

______________________

MAANDAG 22 JUNIE 2015

’n Gedagte kom deesdae gereeld by my op dat ons in baie gevalle die regte kennis het, ons weet heelwat dinge wat ons moet weet, maar ons kan dit nie altyd uitdruk in die regte woorde nie. Die resultaat is dat dit wat ons weet, afgestomp raak.

Ek glo dit is een van die redes hoekom mense so positief reageer op skrywers of sangers of sprekers wanneer hulle daarin slaag om “daai ding” in die regte woordeskat uit te druk.

DONDERDAG 2 JULIE 2015

My organiese robotbrein het op ’n stadium die instruksies afgelaai dat ek ten minste agt ure per dag moet werk om my bestaan te kan regverdig aan ander mense, en aan myself.

Die alternatief is dat ek baie geld moet hê want, so het Robotbrein ook verstaan, ryk mense hoef nie hulle bestaan te regverdig nie – net pagters hoef dit te doen, en diensknegte, slawe, en so meer.

VRYDAG 24 JULIE 2015

Sukses?

Ek is 44 jaar oud en ek kan vir my eie aandete betaal.

Niemand kan my beskuldig daarvan dat ek onrealistiese standaarde het nie.

VRYDAG 31 JULIE 2015

Tromgeroffel vir ’n belangrike insig: Mens sê graag, “Maar iemand anders het dit klaar gesê,” of “Iemand anders doen dit klaar.”

Feit is, nie almal het gehoor toe daai ander iemand gesê het wat hulle ook al gesê het nie, of hulle het nog nie daai film gesien nie, of daai boek gelees nie. En selfs mense wat gehoor het wat daai man of vrou gesê het, of wat ’n sekere film gesien het, of ’n sekere boek gelees het, het al vergeet van die liggies wat aangegaan het in hul koppe!

Almal vergeet dinge. Dit, aan die einde van die dag, is hoekom belangrike dinge herhaal moet word.

______________________

DINSDAG 19 MEI 2015

Gryp elke geleentheid aan om gelukkig te wees, want met die knip van ’n oog is dit alles verby.

“Wag! Ek was nog nie gelukkig genoeg nie!”

“Dis nóú te laat. Ons moet gaan.”

“Nee wag! Gee my net nog een dag! Komaan! Ek het geen waarskuwing gehad nie!”

“Min mense kry ’n waarskuwing. Kom.”

“Nee! Nog ’n paar ure! As ek geweet het, sou ek …”

“Dink jy regtig jy’s die eerste persoon wat vra vir meer tyd? Dis verby. Game over.”

“Oukei, laat ek net gou …”

“Moenie dat ek die cattle prod gebruik nie …”

DINSDAG 2 JUNIE 2015

Ek werk tans aan ’n paar projekte – vier of vyf tematiese versamelings van notas en stukke en nuwe idees, wat my noop om te sê, dalk is ek net nog ’n pleb, net nog ’n schmuck wie se lewe nie veel verskil van die volgende ou s’n nie, en ek mors my tyd met my sogenaamde skryfwerk.

Aan die ander kant is daar ’n skraal moontlikheid dat ek my volwasse lewe sover op ’n manier geleef het wat aan my ’n unieke beskouing gegee het van die mens se bestaan en die lewens wat ons leef, en dat ’n kombinasie van persoonlikheid en tersiêre opleiding dit moontlik maak dat ek iets kan skryf wat iemand anders sal laat sê, “Ek hou van die bewoording hiervan. Dis nie regtig iets waaraan ek self nog nooit gedink het nie, maar die manier hoe die ou daaroor praat, maak dit makliker vir my om my eie gedagtes agtermekaar te kry.”

Dit is moontlik dat daar niks spesiaals aan my of my skryfwerk is nie, maar ek kies nietemin om die tweede kaart te speel.

______________________

[Hierdie teks is oorspronklik geskryf as ’n “pre-race trading” nota. Ten spyte van my oortuiging dat ek niks uit die gebeurtenis gaan kry, of verdien om daaruit te kry nie, kon ek nie myself help om ’n insig daaruit te trek nie.

Kortliks: “Pre-race trading” gaan oor die soms vinnige koop-en-verkoop van weddenskappe in die vyf tot tien minute voor meestal Britse perdewedrenne. Sommige mense maak honderde ponde elke dag deur met duisende ponde te “trade”. My hoop op hierdie stadium was om ’n paar dollar te maak elke aand, wat neergekom het op soms net ’n paar sent per “trade”.

Ek gebruik terme wat niks sal beteken vir meeste mense nie, maar “wins” en “verlies” en “doen nie wat jy moet doen nie” – soos om uit die mark te wees voor die resies begin – is eintlik die enigste idees wat saak maak.

Die optimisme tema kom in waar die “pre-race trader” soms glo dit sal oukei wees om eers “trades” af te handel nadat die resies begin het – wanneer pryse wild begin rondspring en soms in jou guns eindig, en jou soms veel meer kos as wat jy gehoop het jy sal betaal.]

WOENSDAG 22 APRIL 2015

Die ergste van die $20.99 loss omdat ek nie wou hedge vir ’n 3-tick loss pre-race nie, is dat ek niks leer daaruit wat ek nie reeds geweet het nie. Ek het die afgelope paar weke nader en nader gekruip aan hierdie presiese event. Ek het nie meer ge-exit dertig sekondes voor die tyd nie. Ek was onwillig om te exit vir ’n loss as ek nie kon verstaan hoekom die prys inkom nie. Dit was onvermydelik. Ek was net gelukkig dat dit nie al verlede week, of die week voor dit gebeur het nie. Ek behoort alles te staak. Einde van die pad. […]. Delete alles. Uninstall die software. Vat ’n paar weke om uit te werk wat jy in die plek daarvan gaan doen. En wat dit die hardste maak, is dat dit oor die algemeen goed gaan. $20.99 loss is 175 keer my gemiddelde profyt.

(Ek het ge-lay op 6.8 op ’n tight range bietjie meer as twee minute voor die race moes begin. Toe dip die prys een tick, twee ticks … kom terug. $118 voor ek scratch, dip weer, twee ticks, drie ticks … “Wag vir in-play” … Suspend. Nagmerrie: Binne drie sekondes is die prys 4.8 … 4.5 … 4.2 … 3.8 … Daar is opposisie, maar die prys kom steeds in! $10.00 loss … $13.00 loss … agh! … Dis net een myl! Die prys kom steeds in! Hy’t nou net 2.0 ge-cross! Maksimum liability is $29.00! Agh! Hedge! Hedge! Hedge! Uit op 1.74, en dit net omdat hy op die laaste oomblik ge-beat is, anders was my loss amper $30.00.)

DONDERDAG 23 APRIL 2015

Wat sê ’n mens as jy vir die sewentiende keer jou vingers sleg verbrand het omdat jy gedink het dit sal oukei wees om ’n warm pot van die stoof af te haal met jou kaal hande? En jy weet jy was nie in gedagte nie. Jy weet jy was nie haastig nie. Jy het, ten spyte daarvan dat jy al hoeveel keer in soortgelyke situasies was en gesien het hoe lelik sulke brandwonde kan wees, hoe pynvol dit kan wees, besluit om die kans te waag. Wat sê ’n mens?

* * *

Misplaaste optimisme.

Optimisme is gewoonlik ’n goeie ding, maar spekulatiewe transaksies op enige mark is een voorbeeld van vele waar optimisme geen plek het nie.

Meer as dit, optimisme in sommige situasies kan dodelik wees.

’n Kar rol vorentoe, op pad na ’n 200-meter diep afgrond. “Ek is seker daarvan die kar sal stop voor die afgrond” is ’n voorbeeld van misplaaste optimisme – optimisme wat jou jou lewe kan kos.

Iemand gryp jou in ’n parkeerterrein, gooi ’n sak oor jou kop en druk jou in ’n kar in. “Dit sal oukei wees sodra ons êrens aankom,” skop jou optimisme in. Wanneer jy ’n uur later vasgebind sit op ’n stoel in ’n donker vertrek en jy word stadig doodgemartel, weet jy – jy moes soos ’n besete kat gekrap en gebyt en geskop het om uit daai kar te kom. Jou optimisme was misplaas. Jou optimisme gaan jou jou lewe kos.

Feit: daar is situasies waar daar geen plek is vir optimisme nie.

Enige aktiwiteit op enige tipe mark is ’n situasie waar optimisme geen plek het nie. Voor jy jou rekenaar aanskakel en jou eerste transaksie waag, is dit van allergrootste belang om jou oranje “Optimisme regeer!” hoedjie van jou kop af te haal en te vervang met jou swart “Pessimism’s where it’s at!” of “I’m a miserable pessimist” of “Pessimists make it to another day” hoedjie.

Onthou: Optimisme wanneer jy handeldryf kan jou 175 keer jou gemiddelde profyt kos in een transaksie.

______________________

WOENSDAG 25 MAART 2015

Hier is die trifecta van volwasse lewe sukses, soos ek die breë gemeenskap – dit wil sê, meeste volwasse mense in jou onmiddellike omgewing, en/of jou vriende en familie, en/of almal op jou sogenaamde vriendelys op Facebook – se beskouings interpreteer:

1. Ten minste twee kinders – een kon ’n gelukskootjie gewees het; ’n tweede bewys dit was nie

2. Meer geld as wat jy nodig het om te oorleef – al het jy dit geërf, of gewen met ’n krapkaartjie

3. Jy doen iets interessant – kan jou beroep wees, of enige iets anders wat min of meer ’n uitdaging is

Indien hierdie kriteria aanvaar word, ken ek bitter min mense wat werklik suksesvol is. Ek sien myself amper altyd as minder suksesvol as meeste van my tydgenote omdat ons nie kinders het nie, en omdat ek net ’n bietjie meer geld maak as wat ek nodig het om te oorleef. Maar ek ken ’n hele paar mense met twee kinders, nie veel geld nie, en hulle doen nie iets interessant nie; ook mense met geld, maar hulle het net een kind, en ook húlle doen nie iets wat ek reken naastenby interessant is nie.

MAANDAG 6 APRIL 2015

Om hierdie gesprek so een tree weg te skuif van blote kampvuur-praatjies, moet dit genoem word dat daar ’n paar uitsonderings is wat hierdie formule deurmekaar sal krap.

Daar is die geval van welgestelde mense wat interessante werk doen en interessante lewens lei, maar een van hulle drie kinders word ’n moordenaar, of ’n dwelmslaaf, of beide.

Daar is die man of vrou met geld, wat ’n interessante lewe lei, wat twee of drie kinders het, en steeds getref word deur ’n middeljare-krisis en dinge sê soos, “Ek wou soveel meer gedoen het met my lewe teen hierdie ouderdom.”

En dan is daar is die pa van twee kinders wat genoeg geld verdien en in sy eie opinie interessante werk doen, wie se dogter vriende is met die dogter van die hoof van ’n internasionale konglomeraat, wat gereeld oorsee gaan vir interessante projekte en wat ’n villa besit in die suide van Frankryk. “Kan Pa nie meer geld maak dat óns ook somers in Frankryk kan spandeer nie?” sal ’n versoek wees wat gereeld die man sal laat twyfel of hy werklik so goed doen soos wat hy soms dink.

______________________