Die aantrekkingskrag van godsdiens

SATERDAG 9 JULIE 2016

’n Paar redes hoekom mense aansluit by godsdienstige groepe:

1. “Finale Werklikheid”– “Hierdie is die werklike waarheid. Die res is óf leuens, óf net dele van die waarheid.”

2. Lidmaatskap – “Jy’s nie meer alleen nie.”

3. Identiteit – “Ek weet uiteindelik wie ek werklik is, en hoe ek inpas in die Groot Geheel.”

4. Gemeenskap – “Ons is almal broers en susters in die gees.”

5. Die belofte van, en potensiaal vir, selfverbetering

Enige een van bogenoemde redes is goed genoeg om mense te lok na ’n groep of ’n organisasie of ’n beweging. Kombineer al bogenoemde en meer, en jy sit met ’n kragtige magneet.

______________________

Opmerkings oor verkopers en sportwedders

DONDERDAG 30 JUNIE 2016

Op Maandag 12 November 2007 het ek twee gedagtes noteer oor geldmaak. Soos gewoonlik het ek nuwe insigte gekry toe ek vandag hierdie notas vertaal.

Hierdie stuk bevat die oorspronklike 2007-notas, en die kommentaar wat ek vandag bygewerk het.

Maandag 12 November 2007 

Alle Internet bemarking en e-boek verkope is afhanklik van een vaardigheid, een noodsaaklike element, naamlik om iemand te oortuig om iets te koop.

30/06/2016:

Hierdie gedagte blyk te verwys na die vaardigheid wat sommige mense het om ’n spreekwoordelike blok ys aan ’n bewoner van die Noordpool te verkoop. In werklikheid is dit die verkeerde manier om daarna te kyk. Die idee is dat jy iemand moet soek wat desperaat is vir daai blok ys, dan stel jy dit beskikbaar aan hom of haar teen ’n redelike prys; of jy merk op dat ’n sekere groep desperaat is vir gereelde aflewerings van blokke ys, en dan werk jy ’n manier uit om gereeld die ys aan hulle te voorsien, teen ’n koste wat meer as genoeg spasie laat vir wins. Geen bogemiddelde talent word vereis om die regte produk te verkoop aan die regte mark nie.

* * *

Maandag 12 November 2007

Wat is die verskil tussen sportwedders en finansiële handelaars wat meestal aan die verloor-kant staan aan die einde van die dag, en mense wat ’n bestaan maak daaruit?

Die verloorders het geen stelsel nie, of die benadering wat hulle volg is nie gebou op ’n goeie idee, of op betroubare statistiek nie. Mense wat wenners is op die langtermyn is ook geduldig. Hulle wag, tot ’n optimale geleentheid homself voordoen, en selfs dan waag hulle net ’n klein persentasie van hulle kapitaal.

Wat is hierdie geleenthede? Hoeveel kapitaal word benodig om te begin? Hoeveel van jou kapitaal moet jy op die spel plaas? Wat doen jy as ’n waagstuk goed vir jou eindig? Wat doen jy as jou waagstuk nie goed afloop nie?

Antwoorde op hierdie en ander vrae hang natuurlik af van waar jy jou berekende kanse waag. Om te weet wat jy moet doen, vereis ook deeglike navorsing, jy moet jouself voldoende tyd gee om ’n strategie uit te werk, en jy moet die dissipline aan die dag lê om nie af te wyk van jou plan die oomblik wat jy die eerste stukkie rowwe grondpad tref nie.

30/06/2016:

Ek het voorheen gedink die beroepswedder is ’n uiters bekwame voorspeller van sportresultate. Feit van die saak is, die persoon wat ’n bestaan maak met sportweddenskappe is iemand wat kyk na die redelike waarskynlikheid van ’n bepaalde uitslag en dan soek vir waarde in die beskikbare prys.

Een voorbeeld: As daar vyftig groen albasters en vyftig rooi albasters in ’n sak is, is die waarskynlikheid dat jy ’n groen albaster uit die sak sal trek, vyftig persent. As iemand jou ’n prys aanbied van R1.01 vir elke R1 wat jy wed, dink jy nie twee keer nie – jy plaas ’n weddenskap op, sê nou maar groen elke keer, en na honderd weddenskappe sal jy eindig met ’n verlies van R50 en ’n wins van R50.50 (in teorie kan dit meer wees want jy trek dalk die vyftigste groen albaster uit die sak na die negentigste rondte).

Die beroepswedder soek dus nie soseer ’n wenner nie – uiteindelik wen elke speler of elke span op een of ander stadium, en almal verloor soms; wat hulle doen, is om waarde te identifiseer in die beskikbare pryse.

______________________

Wanneer is ons geprogrammeer, en deur wie?

VRYDAG 24 JUNIE 2016

Vandat ek in die oggend wakker genoeg is om te registreer wat op die wekker se gesig aangaan, dink ek aan werk. Ek dink aan werk wanneer ek ontbyt eet, wanneer ek stort, wanneer ek aantrek en wanneer ek my tande borsel. Ek dink aan werk wanneer ek op pad is na ’n plek toe waar ek werk. Nadat ek gewerk het by hierdie plek, gaan ek huis toe. Dan eet ek dalk iets, en dan werk ek. Wanneer ek TV kyk, dink ek daaraan dat ek nie werk nie. Wanneer ek op die bed gaan lê om ’n bietjie te rus, dink ek aan hoe lank ek nie gaan werk nie. Wanneer ek Wikipedia oopmaak in my webblaaier, of Twitter, of Reddit of Facebook, dink ek daaraan dat ek ’n breuk vat van werk. Op Saterdagaand en Sondag is die groot ding dat ek probeer om nie te werk nie. Ek werk wanneer ek geld maak, en ek werk wanneer ek besig is met langtermyn, ambisieuse skryfprojekte wat heel waarskynlik nooit veel geld sal maak nie.

Wat ek doen wanneer ek werk verskil dalk van wat jy doen wanneer jy werk, maar meeste volwassenes aanvaar hierdie storie dat hulle lewens om werk draai sonder om te veel daaroor te dink.

Ons eenvoudige, in vele gevalle ongeletterde voorouers van vyf of meer eeue gelede het net ’n paar maande van die jaar gewerk. Die res van die tyd het hulle gedoen wat hulle moes doen om te oorleef, hulle het gerus, en so nou en dan ’n ietsie geniet van ’n lewe wat gewoonlik nie veel meer as dertig of veertig jaar geduur het nie.

So, ek wonder net: Van wanneer af het ons – die werkende massas – onsself laat programmeer met hierdie ding dat ons móét werk, ten minste vyftig weke van die jaar, ten minste vyf dae van die week, ten minste agt ure elke dag?

______________________

Die gesproke woord – en sokker

WOENSDAG 22 JUNIE 2016

Tyd vir iets uit ’n ander oord.

Op 22 Junie 1986 het Argentinië vir Engeland verslaan 2-1 in die kwarteindrondte van die Wêreldbeker. Albei Argentynse doele was aangeteken deur hulle sterspeler, Diego Maradona. Die eerste was die berugte “Hand van God” doel. Die tweede, enkele minute later, word beskryf as een van die beste doel ooit.

Hier is hoe Víctor Hugo Morales, ’n joernalis van Uruguay, die “Goal of the Century” beskryf het in sy kommentaar (krediet aan Wikipedia vir die vertaling uit Spaans):

“He’s going to pass it to Diego, there’s Maradona with it, two men on him, Maradona steps on the ball, there goes down the right flank the genius of world football, he leaves the wing and he’s going to pass it to Burruchaga … Always Maradona! Genius! Genius! Genius! There, there, there, there, there, there! Goaaaaaaaal! Goaaaaaaal! I want to cry, oh holy God, long live football! What a goal! Die-goal! Maradona! It’s to cry, excuse me! Maradona, in a memorable run, in the best play of all times! Little cosmic comet, which planet did you come from, to leave so many Englishmen behind, so that the country becomes a clenched fist crying for Argentina? Argentina 2, England 0! Die-goal, Die-goal, Diego Armando Maradona! Thank you, God, for football, for Maradona, for these tears, for this Argentina 2, England 0.”

En hier is beeldmateriaal van die legendariese doel:

______________________

Wie is jy wanneer jy geld maak?

VRYDAG 17 JUNIE 2016

As ek nou vir mense advies moet gee oor geldmaak, sal ek hulle adviseer om goed na te dink oor hulle identiteit: Wie is jy? (Hoekom is jy hierdie persoon?) Wie wil jy wees? (Hoekom?) Hoe sien jy jou doel in die lewe? (Hoekom hierdie doel?) Wat maak jou gelukkig? (Hoekom maak hierdie dinge jou gelukkig?) Sal jy eerder iets wil verkoop – iemand anders se produkte, of jou tyd, jou kennis, jou vermoëns en jou ervaring, of sal jy eerder ’n kans wil waag om te spekuleer op een of ander mark?

Een probleem: Min mense sit gereed met antwoorde op hierdie vrae.

Nog ’n probleem: Te veel mense word verlei om dinge te doen wat hulle nie behoort te doen nie; en natuurlik word te veel mense te maklik om die bos gelei.

______________________