DONDERDAG 5 MEI 2005
[…]
So ry ek toe terug van die stasie af en dink aan die dinge wat ek van vanoggend af besef het. Vra ek myself toe: “Wil ek lief wees vir haar ten spyte van een of twee slegte gewoontes wat sy het?”
“Ja,” antwoord ek.
“Is dit omdat ek haar nodig het?” kom die volgende vraag.
“Ek kan nie ontken dat ek haar nodig het nie,” antwoord ek, “maar ek hou nie van wat die vraag impliseer nie.”
Links by die verkeerslig, honderd of so meter tot by die eerste verlate dorpshuisies: “Wil jy lief wees vir haar ter wille van jouself?”
“Nee,” antwoord ek beslis, en ek voel dadelik ’n briesie van welwillendheid oor my waai. “Ek wil vir haar lief wees ter wille van háár.”
Ek dis dit: suur saam met die soet, net soos sy moet vrede maak met my slegte gewoontes, en my obsessies, en my tekortkominge. Ek is, en wil lief wees vir haar ten spyte van watse gewoontes sy ook al mag hê – en ook nie net omdat hoe sy dit hanteer ’n veel belangriker manifestasie is van haar kernpersoonlikheid nie. Ek wil lief wees vir haar omdat sy, soos ek, behoort te weet hoe dit voel om bemin te word, en omdat ek nie wil hê dat sy ’n enkele dag sonder liefde moet leef nie, en omdat ek vir haar lief kán wees.
VRYDAG 6 MEI 2005
17:54
Snaakse ding is, daar’s altyd die moontlikheid vir mislukking.
“In wat?” mag jy vra.
Noem dit, en waar sukses die hoop is, is mislukking ’n moontlikheid.
Hoekom dink ek nou daaraan?
Weet nie. Vrydagmiddag, reën, somer kom nader, projekte wat nie klaarkom nie …
19:11
“Sou ek ses ure per dag kon Engelse klasse gee, geen projekte kon hê nie, lees en modelvliegtuigies bou as my enigste stokperdjies, en elke aand na werk by die huis kon kom en TV kyk – en lees en modelvliegtuigies bou?” was die vraag wat ek myself uit nuuskierigheid gevra het tussen 18:30 en 19:00. Ek het dit dalk ook gevra na aanleiding van die vorige notasie oor mislukking, en omdat ek ’n vermoede het dat ek nie sielkundig in staat is tot so ’n leefstyl nie.
My antwoord was, nee. So ’n lewe is my nie meer beskore nie. Ek moet ’n “rol speel”, ’n “doel dien” in die Groter Beskouing van Dinge. Die PUNT waarom my lewe draai moet waarde hê buite my eie klein wêreld, of die wêreld wat ek nou en hier sintuiglik ervaar. Ek het reeds te ver gestap om myself te verbeel ek het nie. Die afdraaie is lankal verby; die enigste pad is vorentoe.
Wat is hierdie lewe wat ek najaag? Dit gaan tot ’n groot mate oor twee dinge: tyd en geld – finansiële onafhanklikheid ten einde my eie tyd te kan besit, om in staat te wees om my tyd te kan aanwend tot sekere resultate, in ’n lewe wat draai om ’n sekere PUNT.
“Behoort jou tyd nie in elk geval altyd aan jou nie, al is dit net in beginsel?” wonder jy dalk.
Feit is, ek is nie in die bui om rond te fok met “in beginsel” nie. Vat byvoorbeeld die tyd waartydens ek hierdie nota maak: dit behoort nie aan my nie. Ek het dit reeds maande gelede aan [die eienaars van ’n taalskool] verkoop. Op ’n Vrydagaand tussen 19:00 en 20:30 is ek derhalwe nie vry om te doen wat ek wil nie … (19:30)
SATERDAG 7 MEI 2005
11:10
Om onafhanklike welstand te bewerkstellig deur entrepreneurskap en kreatiwiteit, ten einde (meeste van) my eie tyd te besit, om my daaglikse bestaan te kan toewy – te kan aanwend – tot die nastrewing van doelwitte wat sal strek tot die voordeel nie net van my eie lewe nie, maar ook tot die vervulling van die potensiaal van ander mense om doelgerigte, konstruktiewe, welwillende en gelukkige lewens te lei. Om sodoende my eie aardse bestaan te laat draai rondom hierdie sentrale PUNT.
11:20
Ek verstaan, en aanvaar dat nie almal wat doelgerigte, konstruktiewe lewens wil lei wat waarde sal genereer ook in ander se lewens, nodig het om “onafhanklike welstand te bewerkstellig … ten einde [hul] eie tyd te besit” nie.
______________________