DONDERDAG 11 NOVEMBER 2004
22:22
Ek het nou net ’n telefoniese gesprek gehad met ’n vriendin, en het enkele van my mees onlangse gedagtes met haar gedeel (oor verskyning, begeerte, verleentheid, mislukking, selfbeskouing, ensovoorts).
Na die oproep dink ek daaraan dat ek moontlik gesê het mense moet eerder selibaat wees. Ek dink nie ek het heeltemal bedoel om te sê selibaatheid is beter as om ’n aktiewe sekslewe te hê nie. Ek wou net aandag vestig op die moontlikheid dat ’n verandering in seksuele begeerte, of seksuele gedrag, of verwagting, jou sosiale verskyning fundamenteel sal beïnvloed, en daarmee saam jou beskouing van jouself, en van ander mense.
22:47
Dit was dan ook so dat ek ’n sensasie ervaar het wat ek as spyt kan beskryf dat ek daai opinies met haar gedeel het.
Haar reaksie het my laat dink sy was omgeboul, en beïndruk deur die “diepheid” daarvan, maar dat sy ook gevoel het asof sy uit haar gemaksone is – en derhalwe haar verskyning moes staak om haar waardigheid te red.
Nodeloos om te sê was ek bewus van die moontlikheid dat ek weereens daarin geslaag het om iemand te vervreem met my sogenaamde insigte.
My lewe, my stryd.
22:53
Sê ek dan mense moet ophou om met mekaar te meng en een-een die woestyn instap, of dan hulle eie privaat woestyne, om te verhoed dat hulle mekaar per ongeluk raakloop?
Nie noodwendig nie.
Al wat ek sê is dat alleenheid, en eensaamheid, mý boom sodanig bevrug het dat dit unieke vrugte opgelewer het.
VRYDAG 12 NOVEMBER 2004
’n Oorsigtelike studie van Europese en Oosterse beskawings openbaar ’n antieke tradisie van mans en vrouens wat hulself afsonder van die res van die samelewing. Die feit dat jy van sommige van hierdie mans en vrouens sal hoor, of sal lees van hulle, impliseer dat hulle afsondering gelei het tot bogemiddelde insigte oor die lewe, en/of dat hulle aksies onderneem het na periodes van afsondering wat hul name verewig het in die anale van die geskiedenis van die mensdom.
______________________