SATERDAG 24 APRIL 2004
Insigte uit Fight Club
[Fight Club is ’n 1999-movie met Brad Pitt en Edward Norton waarin hulle/hy ’n “fight club” begin, waar mans – soos die gesegde gaan – weer mans kan word. Uiteindelik ontwikkel die fight clubs tot ’n stedelike terreurorganisasie wat chaos saai, en onder andere die kredietkaart maatskappye se hoofkantore opblaas.]
Handige opmerking oor identiteit: “I flipped through catalogues, deciding which dinner table would best define who I want to be …”
Sê Brad Pitt se karakter, Tyler Durden: “I say ‘never be complete!’ I say ‘Stop being perfect!’ I say ‘let’s evolve, let the chips fall where they may!’”
Opmerking: To do so (to throw your hands in the air and “letting go”) would inevitably affect how the “chips” would fall. You thus still manipulate the outcome of your “evolution”.
Altyd ’n goeie een: “… working jobs we hate, so we can buy shit we don’t need. We’re the middle children of history – no purpose or place, no great war or depression. Our Great War is a spiritual war. Our Great Depression is our lives.”
En ’n goeie vraag (miskien spesifiek vir mans, maar dieselfde kan gevra word oor ’n goeie redenasie met ’n tweede party): “How much can you know about yourself if you’ve never been in a fight?”
Die punt, aanvanklik, was dat deelname aan vuisgevegte, wen of verloor, aan die mans selfrespek gegee het. Dit was hoekom, toe ’n groterige ou in die bus klim en die twee hoofkarakters stamp in die verbystap – doelbewus, en met ’n houding dat hy nie ’n duit omgee nie, hulle nie gereageer het nie, omdat dit nie hulle selfrespek skade aangedoen het nie.
“Tyler Durden” was ook gerespekteer deur die ander mans, nie omdat hy die beste fighter was nie (almal het verloor van tyd tot tyd), maar omdat hy fisieke pyn kon verduur, en nie fisieke konflik gevrees het nie.
Tog, om nie fisieke konflik te vrees nie, kan tog godsonmoontlik nie die enigste standaard wees vir manlikheid nie?! Hoekom is dit egter steeds so belangrik? (En ek vra dit met heelhartige erkenning dat ek nie groepeer onder dié wat kwyl van afwagting vir ’n goeie vuisgeveg nie.)
Dis steeds belangrik omdat, a) ons steeds nie te ver van ons primitiewe genetiese voorsate af is nie, en/of b) vrees vir fisieke konflik dui op iets anders, naamlik vrees vir pyn, en die eindresultaat van ondraaglike pyn, die dood.
Weet egter dat jy sal sterf … maar ons hou tog vas aan die lewe vir so lank as moontlik.
Vrees vir fisieke konflik ondermyn uiteindelik ’n man se beeld as een wat kan beskerm. Dit dui ook op ’n vrees vir verleentheid, waarop onvermoë om homself te kan handhaaf tydens fisieke konflik, sal uitloop. Dit sal ook die man ontbloot, as’t ware, as die magtelose figuur wat hy heel moontlik reken hy is.
Insigte uit Altered States
[Altered States is ’n 1980 wetenskapfiksie film waarin die hoofkarakter, vertolk deur William Hurt, gebruik maak van verskeie metodes om terug te keer na sy oorspronklike genetiese vorm. In die proses was hy ook vir een nag ’n aap-mens. Die eerste aanhaling verwys na die betrokke aand.]
“I was utterly primal. I consisted of nothing more than the will to survive, to live through the night, to eat, to drink, to sleep. It was the most supremely satisfying time of my life.”
[Die tweede aanhaling kom uit die einde, nadat hy geslaag het daarin om sy oer-vorm te bereik.]
“I was in that ultimate moment of terror that is the beginning of life. It is nothing – simple, hideous nothing. The final truth of all things is that there is no final truth. Truth is transitory. It is human life that is real.”
______________________