Donderdag 16 Januarie 1997
Dis baie vreemd. Ek dink die effek van 25 warm Januaries in Suid-Afrika is besig om sy tol te eis. Ek is hier in die noordelike halfrond waar die temperatuur wissel tussen minus vyf en vyf grade Celsius, maar my gees is nie hier nie. Dis besig om knoffelpizza te eet en Black Label te drink êrens in Stellenbosch. Dit kuier saam met [my jonger suster] – in Pongola se Wimpy Bar, for that matter. Ek is orals in die warm Kaap, ten spyte van die feit dat ek koud kry in Korea op die oomblik.
Die snaakse ding is, ek voel werklik daai plekke – ek ervaar dit!
Ek reken die positiewe assosiasie met somer het te make met die feit dat ek Korea gaan verlaat en sal terugkeer Suid-Afrika toe wanneer dit weer warm raak hier.
Gevolgtrekking? Hoe warmer dit raak in Chonju, hoe nader is ek daaraan om huis toe te gaan.
Saterdag 15 Februarie 1997
(Sesuur die oggend, Seoel-treinstasie)
Dis hoe dit is: Woensdagaand het dit na ’n gesprek met [my baas se seun] geblyk dat daar ’n misverstand was oor die vliegtuigkaartjie. Hy het vir sy ma gevra of sy vir my ’n kaartjie sal koop as ek na ’n jaar wil huis toe gaan … vir ’n vakansie. Sy was toe nog besig om dit te oorweeg.
Ek het eers na die gesprek begin dink. Ek het self nog nooit die moontlikheid oorweeg om na ’n jaar vir ’n vakansie huis toe te gaan en dan terug te kom Chonju toe nie. Ek het vroeër die aand gepraat met [die Suid-Afrikaanse ou wat ek in Seoel ontmoet het die dag toe ek gearriveer het], en hy’t genoem dat hy beplan om so R50 000 huis toe te vat.
Dit het my in die bui geplaas om rond te neuk met die idee. Wat sou ek doen as ek tog nog ’n jaar moes bly?
Ek het gedink aan subskripsies aan koerante en tydskrifte; om aan te sluit by ’n Internet-plek; selfs om ’n telefoon te kry. Toe reik ek teen my sin en beter wete na my calculator. ’n Vinnige berekening bring my toe ook by ongeveer R50 000 se spaargeld. Dis obseen! ’n Werklike moontlikheid om my skuld te begin afbetaal!
Toe dink ek, maar goeie fok, ek kan dit nie nog ’n jaar in hierdie plek uithou nie! En wat van my planne om Kaap toe te gaan, en ’n paar weke by die huis te spandeer, en om Europa toe te gaan?
Dit bring my toe by ’n ander teer sakie. ’n Dag of drie gelede het ek gedink wát ek ook al gaan doen na Korea moet oorweeg word teen die agtergrond van die bigger picture: Wat beplan ek om te doen met my lewe oor die volgende paar jaar?
Donderdag 6 Maart 1997
Om te dink aan die langtermyn – om nog tien maande hier te bly – is abstrak. September … Augustus, is net flitsende gedagtes. Ek vind dit dus nie moeilik om myself te motiveer daarvoor nie, veral nie as ek dink aan wat daarna kom nie.
Die korttermyn – soos die volgende twee klasse – is vir my ’n uitdaging wat motivering betref. Dis konkreet. Dis opkyk, hiernatoe kyk, daarnatoe kyk, afkyk, iets sê, iemand ’n vuil kyk gee, opstaan, rondloop, en te voel hoe die sekondes … verby … tik. Dan dink ek, oukei, dis nog twee klasse … en dan … basies, fokkol.
Ek het iets nodig om myself te motiveer – konkrete motivering vir die hier-en-nou.
______________________