DINSDAG 19 MEI 2015
Gryp elke geleentheid aan om gelukkig te wees, want met die knip van ’n oog is dit alles verby.
“Wag! Ek was nog nie gelukkig genoeg nie!”
“Dis nóú te laat. Ons moet gaan.”
“Nee wag! Gee my net nog een dag! Komaan! Ek het geen waarskuwing gehad nie!”
“Min mense kry ’n waarskuwing. Kom.”
“Nee! Nog ’n paar ure! As ek geweet het, sou ek …”
“Dink jy regtig jy’s die eerste persoon wat vra vir meer tyd? Dis verby. Game over.”
“Oukei, laat ek net gou …”
“Moenie dat ek die cattle prod gebruik nie …”
DINSDAG 2 JUNIE 2015
Ek werk tans aan ’n paar projekte – vier of vyf tematiese versamelings van notas en stukke en nuwe idees, wat my noop om te sê, dalk is ek net nog ’n pleb, net nog ’n schmuck wie se lewe nie veel verskil van die volgende ou s’n nie, en ek mors my tyd met my sogenaamde skryfwerk.
Aan die ander kant is daar ’n skraal moontlikheid dat ek my volwasse lewe sover op ’n manier geleef het wat aan my ’n unieke beskouing gegee het van die mens se bestaan en die lewens wat ons leef, en dat ’n kombinasie van persoonlikheid en tersiêre opleiding dit moontlik maak dat ek iets kan skryf wat iemand anders sal laat sê, “Ek hou van die bewoording hiervan. Dis nie regtig iets waaraan ek self nog nooit gedink het nie, maar die manier hoe die ou daaroor praat, maak dit makliker vir my om my eie gedagtes agtermekaar te kry.”
Dit is moontlik dat daar niks spesiaals aan my of my skryfwerk is nie, maar ek kies nietemin om die tweede kaart te speel.
______________________