Maand: Mei 2009

VRYDAG 29 MEI 2009

10:40

Ek het dit onlangs genoem, maar ek dink weereens: my aktiwiteite van die afgelope veertig maande was bevorderlik vir die manifestasie van ’n oorgeërfde neiging wat ek het tot maniese gedrag.

11:23

Snaakse ding is, ek het nie die punte verbind, tot onlangs nie. Ek dink dis een van daai dinge waar jy jou hele lewe kan deurgaan sonder om te weet jy het iets in jou bloed – soos die genetiese potensiaal om kanker te kry, of so iets. Indien die omgewing reg is daarvoor, en ander faktore bevorderlik is daarvoor, is die skrif egter teen die muur: dit gaan manifesteer.

In my geval het dit gemanifesteer. Dit was ook nie die eerste keer wat dit gemanifesteer het nie, maar ander kere het ek dit iets anders genoem – eksentrieke gedrag, kompulsiewe gedrag, gedring deur geloof, of, in diens van ’n idee.

Is dit ’n gestremdheid? Dit kan wees. Dit ís, in vele gevalle. Jy móét dit beheer. Jy moet bewus wees daarvan. Jy moet bedag wees daarop.

15:02

Die psigoanalis sal sê: Brand Smit gaan gebuk onder sporadiese episodes van Hipomanie; of eerder, hy ervaar hierdie episodes, dan gaan hy gebuk onder die gevolge daarvan oor die volgende paar weke of maande soos hy probeer om “konsekwent” te wees, en om “dinge deur te sien” en om dinge af te handel wat hy begin het in stede daarvan om “te val van die een ding na die volgende”.

SATERDAG 30 MEI 2009

12:20

So, wat sê ek?

Ek is vasgevang tussen twee pole: dae, en soms weke, van kreatiewe, geïnspireerde aktiwiteit wat gekenmerk word deur totaal oordrewe ambisie en onrealistiese, oor-optimistiese verwagtinge, en dan die dae en weke tussen-in van probeer om iets te maak van die oor-ambisieuse projekte waarmee ek begin het, maar sonder die energie, die oortuiging, en die inspirasie van die “ander tyd”.

22:12

Die gesprek kan soos volg gaan: “Die slegte nuus is, daar is inderdaad iets fout met jou. Die goeie nuus is dat dit nie so erg is nie, solank jy dit onder beheer hou.”

______________________

SONDAG 10 MEI 2009

’n Mens probeer om jouself nie skuldig te maak daaraan nie, maar elke nou en dan word jy weer gekonfronteer met die nare werklikheid dat jy aannames maak oor dinge wat jy nie werklik ken nie, of veronderstellings maak oor mense met wie jy nog nooit gesels het nie.

So het ek nou al menigmaal die naam “Kletskerk” gesien op Google as ek vir iets in Afrikaans gesoek het. Dalk was dit die een of twee sinne wat onder die skakel verskyn, of dalk was dit net die idee van ’n klomp mense wat sedige gesprekke voer op ’n beleefde gespreksplatform, maar ek het nog nooit die plek besoek nie.

My veronderstelling van wat ek daar sou aantref, het my beroof van goeie inhoud – so het ek gisteraand en vanoggend wys geraak.

Laat gist’raand wil ek kyk wat Google produseer oor my een niggie (dit was of dit, of nog ’n rondte Super Mario). Haar naam en van bring my toevallig op ’n ou bespreking op die Kletskerk forum getiteld, “Verandering: Verleentheid of Geleentheid?” Vir die volgende twintig minute het ek die stimulerende struweling gevolg tussen die karakters “Rooibaard” en “Estian Bosch” oor wat dit beteken om ’n Afrikaner te wees, oor Afrikanergeskiedenis, oor skuld en skaamte, oor “bleeding heart liberals” en Christenskap, oor Dan Roodt, en oor Zulu kultuur.

Vanoggend terug op “kantoor” reken ek om die hoofblad te besoek. Vanuit ’n estetiese oogpunt het ek gedink die uitleg is verfrissend, en niks het die indruk geskep van gesensorde gesprek of onderdrukte intellektuele vryheid nie. En ’n artikel deur Willie Esterhuyse met die titel, “Godsdienstige keerpunt: Ons is tot interpretasie gedoem”, was die laaste strooi: ek het die werf geboekmerk op my lys van daaglikse leeswerk.

Dalk is ek onnodig opgewonde – ek het immers nog net die twee blaaie gelees. Dalk is ek net desperaat vir blootstelling aan nuwe idees in my eie taal. Maar vir nou is die voordeel van die twyfel aan die kant van die “kerk”. Ek is nietemin herinner daaraan dat veronderstellings en aannames gereeld verkeerd is, en dat ekself die een is wat soms die meeste verloor in die proses.

———–

Update: Ek het nou net die deel, “Kletskerk vir Beginners” gelees, en ek mag dalk op die regte plek wees. Ek haal aan: “Vergeet van die naam van hierdie forum. Hierdie is nie ’n kerk nie en nie almal is Christene nie. Jy sal hier uiterste meningsverskille, persoonlikhede, en manier van doen raakloop. Sien dus hierdie forum as ’n grepie uit die wêreld soos dit daarbuite is eerder as die wêreld soos jy dit graag sou wil hê.”

______________________

MAANDAG 4 MEI 2009

Dit wil voorkom asof my pogings om geld te maak op die Internet gekniehalter word deur ’n vraag wat ek as beantwoord beskou het: Wie is ek?

Ek het onderskat tot watter graad die Internet ’n nuwe omgewing verteenwoordig. Ek het nie geweet dat ek soos enige ander geval van geografiese verskuiwing van jou persoon noodgedwonge weer bepaalde vrae sou moes vra, en sou moes antwoord nie: Wie is ek in hierdie plek? Wie is ek vir die mense wat ek gaan teëkom, in die gesprekke wat ek gaan aanknoop, in die projekte wat ek gaan aanpak?

DONDERDAG 7 MEI 2009

Na weke van dink aan dinge soos my eie handelsmerk, en die toenemende gebruik van die naam “Platform35” as my persoonlike handelsmerk op digitale markte en as deelnemer op forums, en die identifisering van drie domeine as my primêre fokuspunte, en lesse geleer van foto’s van myself op webblaaie en die gebruik van my eie naam, sien ek uiteindelik die bome vir die woud wat dit in werklikheid is.

“Dit gaan al die tyd oor identiteit?” roep ek uit, en ek wonder hoekom ek – ek! – dit nie lankal agtergekom het nie.

Ek was te lank verlei deur die idee van dinge doen op ’n spasie op die Internet eerder as van aangesig tot aangesig, en die stories van anoniem wees en agter jou rekenaarskerm geld maak op die Internet – wat moontlik is, maar ’n deel van my wíl verskyn. Natuurlik wou ek, “Brand Smit van Persoonlike Agenda” nie verskyn as ’n bemarker nie (“Sies!”), maar ek wóú geld maak van die huis af.

Ek was in ’n moeilike situasie. Ek het wel een of twee artikels geskryf onder my eie naam en dit publiseer op EzineArticles, maar ek het kort daarna weer verdwyn agter ’n skuilnaam in.

My advies (aan myself): definieer jouself in die omgewing waar jy woon, werk, besigheid doen, studeer en leef. Definieer jouself, en stel jouself voor as die persoon wat jy sê jy is. Dit is natuurlik te sê as jy enigsins wíl verskyn, en die vrugte wíl oes en geniet wat verskyning bring.

En om te dink ek het dit reeds geweet in 2004.

SATERDAG 9 MEI 2009

Ek het gedink ek het die vraag na wie en wat ek is, opgelos teen 2004, maar die oomblik toe ek ’n nuwe omgewing betree (“Internet Marketing” in 2006), het die verwarring en onsekerheid teruggekeer, met ’n duisend vars troepe gewapend tot die tande toe.

______________________