(Icarus joernaal, inskrywing # 22)
Ek sit in kamer 1102 in die New Cathay Hotel in Hong Kong. Dis 30 Desember 1999.
[Nota op 31/07/2022: Eerlikwaar, hierdie stuk teks is nie goed genoeg vir publikasie nie. As ek terugdink aan daai aand, sou ek dit waarskynlik toe al kon voorspel het. Ek het geen motivering gehad nie. Ek het geen inspirasie gehad nie. En ek dink fisies en emosioneel was ek nie op ’n goeie plek nie. Ek het geen selfvertroue gehad om ’n behoorlike stukkie teks te produseer nie. Die redakteur binne my het die skrywer binne my egter gedwing: “Dis die einde van die jaar, én van die dekade! Jy móét eenvoudig iets skryf!” Hierdie afgewaterde bakkie sop is die jammerlike resultaat. Ek sien eerder ’n gaping in die einde-van-die-jaar stukke, as om hierdie power poging die lig te laat sien. Of … hou die eerste paragraaf, en die laaste paragraaf, en sit hierdie verduideliking in die middel.]
Mag die lewe vorentoe mooi wees; en indien nie altyd mooi nie, vrugbaar; en indien nie altyd vrugbaar nie, wel … laat daar ten minste altyd lewe wees!
______________________