DINSDAG 16 NOVEMBER 2004
Ek het vandag by [die skool vir volwassenes] effens verleë gevoel oor hoe ek verskyn het. Dit het alles te make gehad met my uiterlike voorkoms: ou, voos belt, en ’n kakkerige ou kortmouhemp.
Ook hierdie saak kan beredeneer word tot jou belt uiteindelik van jou middellyf afvrot, maar ’n elementêre waarheid bly staan: indien jy, om watter oppervlakkige rede ook al, verleë is oor hoe jy verskyn, vat dit net daai edge van jou selfvertroue af. Die teenoorgestelde is ook waar: as jy goed voel, om watter oppervlakkige rede ook al, oor jou uiterlike voorkoms, dan gee dit jou net daai ekstra boost in selfvertroue.
In ag genome hierdie besonderse insig, wat staan my te doen? Ek moet môre vir my ’n nuwe belt gaan koop; ek moet gaan kyk na ’n paar hemde, en ek moet die knoop vaswerk aan my groen broek.
VRYDAG 26 NOVEMBER 2004
Om die “knocks” in jou programmering te aanvaar, of nie
Die lewenservarings wat aan jou sielkundige “knocks” gee, maak deel uit van jou “programmering” wat bepaal hoe jy funksioneer as ’n volwassene. So het sekere ervarings in my verlede gemaak dat ek ’n patologiese onwilligheid het om vir karakters te werk wat bevele op my skree. Ek weet waar hierdie onwilligheid vandaan kom, en ek klassifiseer dit beslis as ’n “knock”. Dit dra ook by tot die partikulêre programmering van hoe “Brand Smit” funksioneer.
Nou vir die werklike interessante punt: hierdie sogenaamde programmering kan deur terapie verander word.
Wat beteken dit? Dit beteken ek kan ’n sielkundige gaan sien, en na ’n paar maande se “harde werk” sal ek heel waarskynlik ’n vaste betrekking kan aanvaar in ’n korporatiewe omgewing waar ’n poepol wat nie my respek waardig is nie, op my kan gil, en dit behoort my nie te pla nie.
______________________