MAANDAG 10 DESEMBER 2001
“Dis vreemd, maar soms is ek nie lus om te praat oor my lewe nie. En dit is nie omdat dit nie goed gaan nie; op die oomblik gaan dit eintlik beter met my as baie keer in die verlede. Ek het onder andere onlangs ’n klomp mense uit Suid-Afrika ontmoet – beide nuwe aankomelinge en mense wat al hier is vir ’n tydjie. Maar om te skryf daaroor of om mense te vertel daarvan laat my voel asof ek verslag lewer oor my lewe. Asof dit ongewoon is dat ook ék dinge doen wat genotvol kan wees, of asof dit nodig is om te rapporteer dat ek nuwe mense ontmoet het.
Hierdie onwilligheid is nie net van toepassing op goeie vriende nie; ek doen dit ook met my familie. Hulle sal my vra vir nuus, en ek sal die beelde in my kop sien van hoe ek ’n goeie tyd het saam met mense, en plekke besoek en dinge doen, maar ’n oomblik later sal ek antwoord dat ek nie regtig enige nuus het nie, en dat alles voortgaan soos gewoonlik. Vreemd, is dit nie?
Ek is ook weer baie besig op die teaching front. Baie van daai goedkoop kontrak onderwysers het die land verlaat, so skole is skielik weer op soek na nuwe mense.
Ek gaan huis toe vir twee weke aan die einde van Maart, en ek is van plan om terug te keer vir nog ’n jaar of so …”
~ Uit ’n e-pos aan ’n vriendin
______________________