SATERDAG 12 MAART 2005
Sommige van die gedagtes wat in ’n mens se kop ontstaan en wat jy dalk neerskryf, het net waarde vir jouself, en soms net in ’n spesifieke periode van jou lewe. Ander gedagtes het potensieel waarde vir veel meer mense as net die een wat die gedagte op ’n sekere wyse genoteer het. Hierdie gedagtes, of idees, is belangrik: die tipe idees wat deur enige een kan vloei, uit, na ander mense toe, wat deur hulle opgeneem en persoonlik gemaak word vir hul eie lewens.
WOENSDAG, 16 MAART 2005
15:11
Uit die China Post: “[If you] understand the origin of [your] fear, the origin of [your] status […], [you will] discover that life can be different.”
15:59
Soveel beelde, soveel woorde … dis asof daar ’n [N.] konferensie in my kop aan die gang is wat dreig om in ’n bazaar te ontaard! Ek voel wel elke nou en dan hoe ’n obsessie nader kruip, soos ou spoke, om haar te vertel, om haar te wys, wie ek “werklik” is.
Natuurlik het sy ’n eintlik goeie idee het wie en wat ek is. My werklike obsessie is die PROSES wat gelei het tot hierdie punt. En die proses sluit in eensaamheid, alleenheid, wanhoop, stryd met die oorblyfsels van godsdienstige oortuigings, ’n soms desperate behoefte aan die tipe liefde wat jy voel aan jou vel, onsekerheid, moedeloosheid, eksistensiële angs, vervreemding van my geboorteland, my familie, en op tye selfs die enkele vriende wat ek hier het. Dit – dit is wat ek aan haar wil openbaar!
VRYDAG 18 MAART 2005
09:30
Ek het ’n bepaalde beskouing gehad van myself voor ek vir [N.] ontmoet het. Die beskouing het ingesluit dat indien ek op my eie gelukkig moet wees, dit dan so sal wees. (Ek het nooit aanvaar dat dit noodwendig so sal wees nie, maar ek het geweet dat ek gekonfronteer is met die baie werklike moontlikheid.) Ook my siening van myself as ’n “verligte enkeling” het onderstreep dat ek nie intieme bevestiging nodig het vir wie en wat ek dink ek is nie.
En toe arriveer sy.
En toe kom die gedagte dat om tyd terug te draai en weer sonder haar te wees … dat dit moeilik sal wees.
So ook het sy ’n sekere beskouing van háárself gehad, voor ek ’n verskyning in haar lewe gemaak het. Hierdie beskouing het ingesluit dat sy op haar eie geluk moet vind as ’n man wat aan haar toenemend hoë standaarde voldoen, nie oor haar pad kom nie. Soos ek, het sy sekerlik gehoop dat sy nie die res van haar lewe alleen hoef te wees nie; soos ek het sy geweet die moontlikheid draal agter haar aan soos ’n skadu op ’n sonnige, wolklose dag. Sy het ook toenemend aan haarself begin dink as sterker as van die vroulike karakters met wie sy al tyd gespandeer het. Dat sy nie gesien moet deur ’n man as behoeftig nie, het haar eie troetel obsessie geword.
En toe verskyn ek op haar toneel. En toe ontwikkel sy die gevoel wat sy nou het. En toe onthou sy hoe sy gevoel het oor haarself, en oor mans in die algemeen, voor my verskyning. En sy neem waar hoe sy teenoor my voel.
Sou die teenstrydigheid haar ook angstig maak?
12:18
Mens ontmoet iemand, en as jy weer kyk, het jy ’n koorsagtige behoefte ontwikkel aan haar teenwoordigheid in jou lewe. Jy verval in ’n toestand van paniek want jy wéét, jy weet as hierdie persoon onttrek, is jy in jou moer in. En jy vind dat jy stil-stil begin met die konstruksie van maatreëls, net vir in geval … en op so ’n manier dat dit nie die proses waarmee julle besig is, te veel sal belemmer nie.
Wat ek wil voorstel is eenvoudig: Fok die maatreëls. Gee oor. Maak oop jou hart. En as die proses nie lei tot die resultate waarvoor jy in jou beste oomblikke hoop nie, dan tel jy maar van vooraf die stukke op – en stukke sal dit wees! Maar jy weet jy moet dit doen, want as jy nie die stille konstruksie van maatreëls staak nie, sal ook sy stilletjies begin bou aan maatreëls van haar eie. Waar laat dit julle?
Nee, laat vaar die maatreëls. Bevry jouself van vrees en onsekerheid. Leef … en as dit nie uitwerk nie, sal jy ten minste weet, en onthou.
17:23
Gisteraand drink ons tee in die dorp. Ek spot dat ek steeds ’n bietjie gespanne voel as ek by haar is.
“Hoekom?” vra sy. “Dis net ek.”
______________________