DINSDAG 1 MEI 2012
Ek lees deur die 2004-stuk, “Ek besit sewe onderbroeke …”. Weereens interesseer die idee my: Wat sal gebeur as iemand – miskien in sy tienerjare (jonger is te vroeg, later is dalk te laat) – moet sê: “Ek sien wat hier aangaan, en ek gaan nie saamspeel nie.”
Hierdie persoon ontken dan sy gegewe naam, en weier om enige ander naam aan te neem. Hy weier om vrae te beantwoord oor waar hy vandaan kom. Hy bely geen geloof nie. Hy verwoord geen ambisies of drome nie. Hy besit niks; nie eens die klere aan sy lyf nie (hy sou kaal rondgeloop het, maar hy het moeg geraak daarvoor om gearresteer te word). Hy uiter nooit enige woord nie – siende dat amper enige iets wat hy sal sê, hom sal identifiseer as deel van ’n sekere taalgemeenskap.
Is dit onvermydelik dat hy weggesluit sal word, en as geestelik versteurd bestempel sal word?
Hoe sou sy lewe ontvou in die dekades na sy rewolusionêre besluit?
______________________