DINSDAG 21 JUNIE 2011
Dit pla my kwaai dat ek amper veertig is, en [besonders min geld het]. Ek onthou tien jaar gelede, op my dertigste verjaarsdag, was ek more or less broke. Ek het gedink: “Wow, dertig en broke.” Volgende Woensdag is ek veertig.
Om alles te kroon, dink ek gereeld ek mors my tyd deur geld na te jaag terwyl my taak in die lewe is – of dalk was op ’n stadium – om te skryf. Dis amper asof ek ’n kans gewaag het vanaf 2006 om voltyds geld na te jaag, met die idee dat ek later kan terugkeer na my skryfwerk. Vyf jaar later, en ek begin paniekerig raak. Om meer as een rede.
WOENSDAG 22 JUNIE 2011
Mens kom agter wat ander 39/40-jariges ook al besef het: Die stryd gaan voort.
MAANDAG 27 JUNIE 2011
Dit het gebeur met die hippies van ’69, en met die punks van ’79. Dit het gebeur met die grunge rockers van die vroeë negentigs. Dit gebeur met super-modelle, en dit het gebeur met ’n tennisspeler wat in die laat sewentigs en vroeë tagtigs Wimbledon vyf keer in ’n ry gewen het. Dit het selfs gebeur met die “teenage queens” waarvan Roger Waters gesing het in 1992. Almal raak ouer. (Behalwe as jy jonk doodgaan.)
DINSDAG 28 JUNIE 2011
Die laaste dag van my dertigerjare. Dit was ’n lang dekade. ’n Goeie een …
Ek vermoed ek voel soos vele ander 39-jariges gevoel het op die vooraand van ’n nuwe dekade: Kan ons nie net klaarkry hiermee nie? Ek wil regtig aangaan met die res van my lewe.
Wat beteken dit in elk geval om veertig te wees? Is daar ’n universele betekenis daaraan wat van toepassing is op almal wat wonder oor hulle lewens op die vooraand van die veertigste herdenking van hul toetrede tot die lewe?
Wat beteken dit vir mý om te sê ek is môre veertig? Wat sal dit môre beteken om te sê ek is vandag veertig?
Ek leef.
Ek is dankbaar daarvoor.
Ek is lief vir iemand, en daarvoor is ek baie dankbaar.
Dieselfde iemand is lief vir my. Ek is besonders dankbaar daarvoor.
Ek glo nog aan dinge. Ek glo nog aan my eie potensiaal. Ek glo nog aan my drome.
En daarvoor is ek dankbaar.
Die stryd gaan voort – om te wees wie en wat ek kán wees. En vir dit om goed te wees.
SATERDAG 2 JULIE 2011
Terwyl ek druk besig is om angstig te raak oor wat ek nog moet doen voordat ek vyftig tref, het ek nog ’n obskure mylpaal verbygesteek: Vyftien jaar (en twee dae) gelede het ek gearriveer in Noordoos Asië.
Ek het een dag tevore 25 geword.
______________________