DINSDAG 15 OKTOBER 2013
Christen: Volgeling van die leerstellings van Jesus van Nasaret.
Hierdie Christen dink dis belaglik dat enige iets bely moet word, dat daar vertonings van geloof moet wees met ritualistiese resitasies van doktrine, dat daar publieke en private erkenning gegee moet word aan God, aan “sy” naam, wat “hy” is, en so meer.
Hy sal vra: “Bedoel jy ek moet saam met ander mense bymekaarkom en bely dat ek glo ek moet my naaste liefhê? Hoekom sal ek dit wil doen? Nee wat, ek gee maar net vir my naaste liefde. Dis mos wat Jesus geleer het.” Hierdie persoon sal ook saamstem dat Jesus nie ’n onseker tiener is wie se identiteit gereeld bevestig moet word deur mense wat hom “liefhet” nie.
Die Jesus wie se leerstellings gevolg word deur die Christen in my geestesoog, sal heel waarskynlik nie veel dink van ritualistiese byeenkomste gevul met drama en emosie nie. Kans is goed dat hy net beïndruk sal wees daarmee as jy in werklikheid jou naaste liefhet, vir hom ’n kombers gee as hy koud is, vir haar skuiling gee as sy dakloos is, ensovoorts.
Die volgeling van Jesus, soos ek oor hom dink, sal ook nie veel waarde heg aan die identiteitetiket van “Christen” nie. Hy sal net sy skouers optrek en sê jy kan hom noem wat jy wil. Al wat vir hom belangrik is, is om sy naaste lief te hê soos hy homself het.
* * *
Wat is die Christelike religie? Is daar iets soos ’n ware Christen? Wat was werklik Jesus se bedoelings, en wat was Paulus en Petrus se bedoelings?
Ek dink nie daar is enige twyfel dat die kerkleiers in die dekades na Jesus se dood bewus was daarvan dat hulle ’n godsdiens gehad het om te administreer en te lei nie.
MAANDAG 2 DESEMBER 2013
Ek het vanaand aan iets gedink – om vir mense die ruimte te gee om so menslik te wees soos jy jouself toelaat om te wees, en toe ek weer sien, los en vat ek woorde en frases om ’n akkurate beskrywing te gee van my posisie rakende godsdiens.
Dit kom toe neer op die volgende: Ek het in my vroeë twintigs die oorweldigende indruk gekry dat die Christelike religie waarmee ek groot geword het en waaraan ek toenemend geheg geraak het in die eerste twee dekades van my lewe, mensgemaak is. Om dit anders te stel, die Christelike religie is in my opinie tot in die murg deurtrek met doktrines wat ’n menslike hand wys – of, in die woorde van ’n befaamde Duitse filosoof: “[It is] human, all too human.”
Belangrik ook om te verduidelik wat ek bedoel met deurtrek tot in die murg: As jy eers begin wegsny aan doktrines van die Christelike religie wat na deeglike oorweging net eenvoudig te menslik blyk te wees om “goddelik” te wees, gaan daar nie genoeg oorbly van die pasiënt om te kan voortleef nie.
______________________