Kategorie: Post Ongetiteld, volume een: Deel II

DONDERDAG 11 NOVEMBER 2004

22:22

Ek het nou net ’n telefoniese gesprek gehad met ’n vriendin, en het enkele van my mees onlangse gedagtes met haar gedeel (oor verskyning, begeerte, verleentheid, mislukking, selfbeskouing, ensovoorts).

Na die oproep dink ek daaraan dat ek moontlik gesê het mense moet eerder selibaat wees. Ek dink nie ek het heeltemal bedoel om te sê selibaatheid is beter as om ’n aktiewe sekslewe te hê nie. Ek wou net aandag vestig op die moontlikheid dat ’n verandering in seksuele begeerte, of seksuele gedrag, of verwagting, jou sosiale verskyning fundamenteel sal beïnvloed, en daarmee saam jou beskouing van jouself, en van ander mense.

22:47

Dit was dan ook so dat ek ’n sensasie ervaar het wat ek as spyt kan beskryf dat ek daai opinies met haar gedeel het.

Haar reaksie het my laat dink sy was omgeboul, en beïndruk deur die “diepheid” daarvan, maar dat sy ook gevoel het asof sy uit haar gemaksone is – en derhalwe haar verskyning moes staak om haar waardigheid te red.

Nodeloos om te sê was ek bewus van die moontlikheid dat ek weereens daarin geslaag het om iemand te vervreem met my sogenaamde insigte.

My lewe, my stryd.

22:53

Sê ek dan mense moet ophou om met mekaar te meng en een-een die woestyn instap, of dan hulle eie privaat woestyne, om te verhoed dat hulle mekaar per ongeluk raakloop?

Nie noodwendig nie.

Al wat ek sê is dat alleenheid, en eensaamheid, mý boom sodanig bevrug het dat dit unieke vrugte opgelewer het.

VRYDAG 12 NOVEMBER 2004

’n Oorsigtelike studie van Europese en Oosterse beskawings openbaar ’n antieke tradisie van mans en vrouens wat hulself afsonder van die res van die samelewing. Die feit dat jy van sommige van hierdie mans en vrouens sal hoor, of sal lees van hulle, impliseer dat hulle afsondering gelei het tot bogemiddelde insigte oor die lewe, en/of dat hulle aksies onderneem het na periodes van afsondering wat hul name verewig het in die anale van die geskiedenis van die mensdom.

______________________

DONDERDAG 11 NOVEMBER 2004

Geagte 18 tot 35-jarige leser, jou opsies as werkende volwassene is as volg:

1. Vind ’n werksgeleentheid wat jou van voldoende inkomste voorsien.

2. Vind ’n werksgeleentheid wat jou van voldoende inkomste voorsien, en wat genotvol is om te doen.

3. Vind ’n werksgeleentheid wat jou van voldoende inkomste voorsien, en wat aan jou die indruk gee dat jy ’n waardevolle rol speel in die breë gemeenskap (nie net in die werksplek waar jy jou inkomste verdien nie).

4. Vind ’n werksgeleentheid wat jou van voldoende inkomste voorsien, en wat strook met jou kritiese selfbeskouing – ontwikkel na jy jou Gegewe Self gekonfronteer het, en jou Gekose Self gedefinieer het.

(Nommer vier is meer ingewikkeld. Beroep, of enige werk waarmee mens geld verdien, moet gekies word en word soms benodig lank voor die persoon ’n meer gesofistikeerde idee het van wie hy of sy is anders as, “My naam is Sannie of Koos; ek is gebore in Dorp A of Stad B; ek hou van dit of dat; dit of dat verveel my; dit of dat maak my kwaad; my pa en ma en susters en broers en oupas en oumas en ooms en tannies en neefs en niggies en vriende is sus en so; ek wil eendag in ’n drie of vier of tien slaapkamer huis of woonstel woon in Dorp Y of Stad X; ek wil ’n Porsche of donkiekar of Datsun bakkie ry, en ek wil trou en een of twee of sewe kinders hê.”)

______________________

WOENSDAG 10 NOVEMBER 2004

22:59

Ek het geleer dat om nie te verskyn nie, beteken stilte. En dat stilte, indien jy dit kan hanteer, goed is.

23:57

Toe ek jonger was, het dit gevoel asof ek iets verkeerd doen as ek “te veel” tyd op my eie spandeer. Wat nie verbasend is nie, want van jongs af word dit ontmoedig; “Jy moet meer uitkom,” “Spandeer bietjie tyd saam met ander mense,” “Dis nie goed om so alleen te wees die heeltyd nie!” sal mense gereeld hulle goed bedoelde menings uitspreek.

Dit vat soms jare van alleenwees voordat jy alternatiewe insigte kry oor hierdie aangeleentheid, soos dat sosiale verskynings – wat terloops baie meer persoonlike informasie vereis as anonieme verskynings, en selfs verskynings in professionele kapasiteit – baie “geraas” beteken. En hierdie geraas maak stemme stil wat baie mense vrees – en miskien in sommige gevalle nodig het om te vrees.

Hierdie “stemme”, indien jy lank genoeg jou “ore” spits, en lank genoeg nadink oor wat jy “hoor”, openbaar uiteindelik insigte wat net beskore is vir dié wat bereid is om te luister, en wat bereid is om die lugweë skoon te hou ter bevordering van hierdie proses.

———–

[Vele mense in die geskiedenis van die wêreld het al “stemme” gehoor, en gereageer daarop deur aksies te neem wat die rigting van duisende, selfs miljoene mense se lewens beïnvloed het, en steeds doen.

Daar is ook vele mense wat nooit enige tasbare impak sal maak op hulle omgewings nie, wat ook stemme hoor elke dag. Die feit dat baie van hulle in inrigtings opgesluit is, of opgesluit gaan word, spreek van hoe hierdie figure bejeën word deur die gemeenskap – ongeag of dit regverdigbaar is of nie.

Watse “stemme” hoor ek? Hoewel die term ’n handige een is om te gebruik, moet ek noem dat ek nie (meeste van die tyd, in elk geval) werklik stemme hoor nie. Die tye waarna ek verwys wanneer ek kwansuis iets “hoor”, is eerder tye waar my eie stem die lugweë vul soos ek met myself in diepe gesprek verkeer. Dat my self-gesprekke ongeïnhibeerd is – ek probeer niemand beïndruk in ’n sosiale verskyning nie, om een voorbeeld te noem – beteken dat ek die spreekwoordelike tafel vol kaarte kan gooi. Hierdie “kaarte” is moontlike antwoorde op vrae, moontlike oplossings vir probleme waarmee ek gereeld myself teister ongeag of ek op my eie is, anonieme verskynings maak, of as “Brand Smit” verskyn aan die gemeenskap. As hierdie kaarte eers op die tafel is, kan die geldigheid van elkeen op meriete oorweeg word. Geen antwoord of oplossing word uiteindelik blindelings aanvaar omdat een of ander stem dit vir my gedikteer het nie.]

______________________

DINSDAG 9 NOVEMBER 2004

’n (nuwe) Bestaan in drie noodsaaklike stappe

[Nie die eerste vermelding van hierdie gedagtes nie, maar wie hou telling as iets in stappe uitgedruk kan word?]

Stap Een: Konfronteer jou Gegewe Self, en aanvaar wat jy nie kan verander nie.

Stap Twee: Definieer, in ag genome onveranderbare aspekte van jou Gegewe Self, wie jy wil wees, hoe jy wil verskyn aan die wêreld, en watse rol jy wil speel. Besluit of jy sal verkies om alleen te wees, of saam met ’n ander persoon. Besluit ook wáár jy alleen jou lewe wil spandeer, of waar jy dit sáám met iemand wil doen.

Stap Drie: In ag genome al bogenoemde besluite, stel was op watter wyses jy in jou daaglikse behoeftes kan voorsien wat nie net nié die Self wat jy wil wees, sal verloën nie, maar wat dit wie jy wil wees, jou rol, en jou ideale bydrae tot die samelewing, sal bevorder.

Zig-zag

Dit is altyd moontlik om die waarheid te sien. Die vraag is net, teen watse prys?

Mense sê baie keer, “Jy’s skaamteloos!” as hulle jou wil berispe. Vreemd.

Uit die China Post:

“People don’t have to like what I do. I’m happy as long as I get them to talk about the issues.” ~ Die mening van foto-kunstenaar, “Olaf”

In Hong Kong het Health Secretary, York Chow, aan verslaggewers gesê: “Suicides are committed for different reasons, but the most common is that (victims) feel disconnected from society.”

______________________

DINSDAG 9 NOVEMBER 2004

Die brein is soos ’n rekenaar – die eerste paar minute na jy hom aangeskakel het in die oggend, word die files en programme wat die vorige aand ook aktief was, weer stadig geaktiveer. Na ’n paar minute maak ’n bekende karakter weer sy of haar verskyning: jy’s weer van voor af skaam oor dieselfde insident as die vorige aand (omdat die “program” wat jare gelede geïnstalleer is, natuurlik weer geaktiveer is om “skaamte” te stimuleer); jy’s weer opgewonde oor dieselfde dinge; jy’t dieselfde drome, dieselfde ambisies, en dieselfde oortuigings. Sekere onsekerhede, verleenthede en angstighede het dalk wel ’n bietjie gaan lê, maar jy’s in wese dieselfde mens.

Kan dit dus steeds gesê word dis ’n nuwe dag? Soos ek hierdie woorde sit en skryf, is dit “Dinsdagoggend” om “08:06”. Ek het nou net ontbyt geëet. Dis redelik vroeg in die oggend, en tog is dit dertien en ’n halwe ure later as my aandete “gisteraand”.

Janis Joplin het eenkeer gesê (of geskree), “Because as a matter of fact, as we discovered on the train, tomorrow never happens, man! It’s all the same fucking day, man!”

Tog, die idee van ’n nuwe dag is veels te waardevol om te laat vaar op ’n tegniese punt. Elke nuwe Tydseenheid van Daglig gevolg deur Donkerte bied etlike moontlikhede wat nooit onderskat kan word nie: geleenthede om droog te maak, geleenthede waar jou lewe in gevaar kan wees, geleenthede waar jou lewe in een oomblik kan eindig … en geleenthede om op te hou om rond te fok, en op ’n beter pad te klim as die een waarop jy sover rondgedrentel het.

’n Nuwe dag dan – al is dit net omdat dit meer poëties klink – wag op my, en op jou …

______________________