DONDERDAG 22 AUGUSTUS 2013
’n Projek kom in die eerste plek op my lys omdat ek reken ek kan iets doen. Selfs kommersiële projekte is nie net op my lys omdat ek reken ek kan geld maak daarmee nie. En as iets eers geregistreer het in my kop dat ek dit kan doen, het ek nodig om dit te doen. Ek het nodig om te manifesteer dat ek dit kan doen.
Om tien projekte op my lys te hê waaraan ek wil werk, is nie ’n probleem nie. Alles is in die pyplyn. Ek sal nog by alles uitkom. Maar om één te kies uit die tien, beteken per definisie ek ontneem myself van die geleentheid om te manifesteer dat ek ander projekte kan doen. En dit verlam my by tye. Ek vind dit soms amper onmoontlik om oor te gaan tot aksie totdat ek hierdie dooiepunt opgelos het.
Sal al die ander projekte nie steeds in die pyplyn wees nadat ek een projek gekies het nie? Sal hulle nie steeds op die lys van projekte wees waaraan ek later sal werk nie?
Blykbaar is dit nie hoe my brein werk nie.
Ek doen duidelik iets verkeerd. Ek dink verkeerd.
’n Soortgelyke ding gebeur wanneer iemand iets vra, en ek ken die antwoord. ’n Skoot adrenalien skiet onmiddellik deur my are. Ek moet, sonder versuim, manifesteer dat ek weet!
Tog, ek is nie in die gewoonte om mense fisies aan te val as hulle dit waag om kennis te deel wat ek ook geweet het nie. En dit gebeur tog gereeld dat ek sonder te veel geestelike steurnis vir weke op ’n slag fokus op een projek.
Wat moet ek doen aan hierdie kwaal waaraan ek soms ly?
______________________