VRYDAG 4 MAART 2005
Tragedies soos die massamoorde wat die Nazi’s gepleeg het herinner mens aan die hopelose marteling waarin sommige mens die laaste maande, en soms jare, van hulle lewens gelei het.
Dit plaas die temas wat ek so nou en dan aanraak in ’n sekere perspektief – identiteit, bewussyn, omgewings wat bevorderlik is vir sekere dinge, ensovoorts. Hoe belangrik is hierdie temas in die aangesig van die tragedies wat mense al meegesleur het, en wat steeds daagliks mense se lewens verwoes? Ek meen, is dit nie waar dat hierdie tragedies op ’n baie meer primitiewe vlak van menslike ervaring is as “identiteit, bewussyn en omgewings wat bevorderlik is” nie?
Tog, ’n mens kan ook sê indien iets soos identiteit op redelike wyse benader word, as antwoorde gesoek word in ’n proses wat gekenmerk word deur kritiese denke, dit uiteindelik die potensiaal vir mensgemaakte tragedies kan ondermyn, dan nie?
Daar is ook die eenvoudige waarheid dat meer alledaagse temas presies die temas is wat besin sou word deur die intellektuele figure wat slagoffers geword het van tragedies soos die Joodse volksmoord. Onderwerpe waaroor ek so diep staan en peins wat amper ligsinnig voorkom as mens dink dat mense elders in die wêreld op daai oomblik stry om primitiewe oorlewing, is presies die temas wat vir hierdie intellektuele relevant sou wees, as dit nie was dat die See van Tyd hulle gegooi het op die Kuste van Tragedies nie.
______________________