Woensdag 18 Maart 1998
Ek het die afgelope tyd weer diep onder die indruk gekom van sekere patrone in my lewe: my ouers se finansiële situasie, my eie finansiële rekord, my toenemende paranoia oor die teistering en moontlike regsoptrede wat ek in die gesig staar oor my onbetaalde skuld.*
’n Ander gedagte het my egter onlangs soos ’n bliksemstraal uit die bloute getref: Ek het die laaste sewe of agt jaar uitsonderlike geleenthede gehad om dinge te verstaan. Dit sluit in teologie, geskiedenis, politiek, sielkunde en mees onlangs, ekonomie.
As ek ’n saak wil uitmaak oor my onbenydenswaardige persoonlike ervarings van armoede, die probleme wat mens in die gesig staar as gevolg van finansiële skuld, en die effek wat dit het op mens se selfbeeld en selfvertroue, dan hoef ek nie veel tyd te spandeer om so ’n saak te argumenteer nie. Maar ek kan sekerlik ook ’n saak oortuigend stel oor die geleenthede wat ek sover gehad het, en steeds het, om te verstaan.
———–
* Ek het teen hierdie tyd verneem van die bank dat ek redelik spoedig my studielening moes begin terugbetaal, anders sou ek redelike ongename gevolge moes verduur.
______________________