Maand: Februarie 2010

DONDERDAG 18 FEBRUARIE 2010

Hoe méér ander mense ’n belang het by jou sukses, hoe hoër die waarskynlikheid dat jy suksesvol sal wees.

Ook, hoe méér ander mense geraak sal word deur jou mislukking, hoe harder sal hulle probeer om dit te verhoed.

WOENSDAG 24 FEBRUARIE 2010

Ek weet van ’n ou wat ’n taalsentrum besit in die stad – soos die sentrums waar ons Engelse klasse gee. Alle aanduidings is dat hy nie veel weet van bemarking nie. Tog, hy maak lekker geld met sy besigheid.

Hoekom? Die stelsel waarop sy besigheid bestuur word, is deur ander mense ontwikkel, en hy laat toe dat die besigheid bestuur word volgens daai mense se goed uitgewerkte formule.

Dit beteken hy kan homself tot ’n mate verwyder uit die besigheid, en steeds geld maak.

Dit beteken jy kan geld maak, ten spyte van jou swakhede, as jy ’n goeie stelsel in plek het en jy gedissiplineerd genoeg is om die stelsel te volg. Soveel te meer as hierdie stelsel bekwame mense betrek – wat elk hul deel doen in ruil vir redelike vergoeding.

SATERDAG 27 FEBRUARIE 2010

Indien jou ouers nie aan jou beskikbaar gestel het ’n stukkie grond om te bearbei vir groente en om dalk ’n paar stuks pluimvee op aan te hou nie, het jy kapitaal nodig wat jy kan verruil vir wat jy nodig het om aan die lewe te bly.

Daar is twee maniere om wettiglik kapitaal te bekom (uitgesluit as deel van ’n erfenis): jy verkoop iets, of jy spekuleer oor die waarde van iets.

Indien jy verkoop, is dit van kardinale belang dat wát jy verkoop, waarde het vir ten minste een persoon.

Indien jy spekuleer oor waarde, moet jy oor die vermoë beskik om werklike waarde te kan bereken – ’n vermoë goed genoeg om oor die langtermyn terug te kry wat jy op die tafel gelê het plus ’n paar persent wins.

As jy nie ten minste een van die twee wyses om wettiglik kapitaal in te win, bemeester nie, sal jy niks hê om te ruil vir wat jy nodig het om te oorleef nie. (Indien jy besluit om jouself te wend tot kriminele aktiwiteite om te bekom wat jy nodig het, sal die owerhede verplig wees om jou te arresteer en jou te ontneem van jou vryheid en selfs jou lewe.)

Indien ’n ander persoon of instelling jammer voel vir jou, kan jy nog oorleef; indien nie, sal jy sterf.

______________________

MAANDAG 22 FEBRUARIE 2010

18:37

Die gesprek met myself het begin as ’n kontemplasie op my fiets op pad na my gewone aandete-plek toe. Ek het gedink oor hoe ek myself voortdurend “second-guess” deesdae: Was ek veronderstel om dit te sê? Moes ek nie dalk anders opgetree het nie? Moet ek anders reageer of optree siende dat ek amper veertig is?

Ek het gedink daaraan dat ek altyd gereken het mens ontgroei sulke onsekerhede.

“Dalk maak dit ’n verskil as jy kinders het,” dink ek toe. “Jy’t meer belangriker dinge om oor te worry, so jy’t nie tyd of lus vir simpel ouderdoms-verwante onsekerhede nie.”

“Stel jouself voor,” kom die reaksie van die ander stem in my kop, “ek sê skielik ek wil kinders hê.”

“Dis die probleem,” antwoord ek myself onmiddellik. “As swangerskap die natuurlike gevolg is van die saamwees van ’n man en vrou, then so be it. So sê ek al vir lank. Maar as ’n mens ’n swangerskap beplan … dis te selfsugtig. Ek wil ’n kind hê – ongeag watse lyding die kind sal moet deurgaan in hierdie wêreld.”

“Sê jy beplande swangerskap is ’n slegte idee?”

“Nee, ek sê net ek het persoonlik ’n probleem met ’n beplande swangerskap. Dit beteken ek sal my kind in die oë moet kyk as hy of sy pyn en lyding deurmaak, en ek sal moet sê jammer, ek het nodig gehad om ’n pa te wees, so jy sal maar net die gevolge moet dra. As my vrou nou moet swanger raak, dan kan ons sê, oukei, dit was die natuurlike gevolg van ’n natuurlike daad tussen twee mense wat mekaar liefhet, ’n normale verskynsel in ’n gesonde verhouding: Spermsel bevrug eiersel; eiersel groei tot embrio, dan ’n fetus; nege maande later word ’n kind gebore. Goed, kom ons doen ons bes. Kom ons sorg dat hierdie kind alles het wat hy of sy nodig het en dat hy of sy ’n goeie opvoeding kry. Ons gee hom of haar al die liefde en ondersteuning wat ons kan. Ons skep geleenthede. Ons berei hom of haar voor om geleenthede aan te gryp. Ons beskerm die kind soveel as wat ons kan teen die aanslae van hierdie wêreld. In so ’n geval was die kind die natuurlike gevolg van ’n man en vrou se saamwees.”

“Maar die vrou kan steeds kies om die swangerskap te beëindig. Om dit nie te beëindig nie, is ook ’n keuse. Dan sê julle tog ook: Ons wil ’n kind hê.”

“Goed en wel, maar dit sal onnatuurlike inmenging wees.”

“Wat jy dus sê, is dat indien die kind die resultaat is van ’n natuurlike proses, goed en wel. As die man of vrou sê, ék wil ’n kind hê, of ék wil ma of pa word, is dit nie meer natuurlik nie. Dan forseer jy die proses. As ’n vrou swanger raak, en sy kry ’n aborsie, meng sy ook in met die proses. Weereens, onnatuurlik.”

“Reg. As dit natuurlik is, as die geboorte die gevolg is van ’n natuurlike proses – verhouding, saamwees, spermsel en eiersel, nege maande, kind – dan is jy covered, so to speak. Dan hoef jy nooit jou kind in die oë te kyk en te sê, jammer vir die lyding wat jy, my kind, moet deurmaak nie, maar ek wou baie graag ’n kind gehad het. Jy kan sê – al is jy steeds ontsteld daaroor om jou kind in pyn of ongemak te sien – dat die kind se bestaan die resultaat is van ’n natuurlike proses.”

“Wat van as die man of die vrou voorbehoedmiddels gebruik? Is dit nie ook inmenging met die natuurlike proses nie?”

Stilte.

Post-gesprek betragting:

Wat is die verskil tussen onnatuurlike inmenging om ’n kind te skep, en onnatuurlike inmenging om die proses te arresteer wat andersins sou lei tot die geboorte van ’n kind?

Hormoonbehandeling, spermtelling, proefbuis, aborsie, te veel kinders om te versorg, onbevoegde ouers, voorbehoedmiddels, volwasse man en vrou se emosionele behoeftes. Is die bol wol nog ontknoopbaar?

21:50

Dis nie ’n kwessie van REG of VERKEERD nie, dis ’n vraag van waar op die spektrum.

Daar is die ekstreem van onbeplande swangerskap: die dwelmverslaafde vrou wat seks verruil vir dwelms, en geboorte gee aan ’n kind wat van die begin van sy of haar bestaan verslaaf is aan dwelms en amper geen hoop en geen toekoms het nie.

Dan is daar die ekstreem van die beplande swangerskap: die verveelde volwassene wat lus is vir ’n nuwe rol, of wat reken ’n kind sal vir hom of haar iets gee om te doen, of ’n leemte vul wat nie (tans) met iets anders gevul kan word nie. ’n Ontevredenheid met die Huidige Self, en die oortuiging: “Ek het ’n kind nodig.”

______________________