WOENSDAG 6 JULIE 2011
Hoekom maak ek nie geld met my skryfwerk nie? Hoekom dink ek feitlik nooit eens daaraan nie? Hoekom kan dit amper as ’n “dom” vraag beskou word?
Een van die belangrikste lesse oor bemarking en entrepreneurswese wat ek geleer het, is die volgende: om suksesvol te wees, moet die entrepreneur ’n groep mense identifiseer wat óf gretig is om weg te beweeg van iets (soos om oorgewig te wees), óf gretig is om nader aan ’n sekere punt te beweeg (soos om ’n gholf-voorgee te verbeter). ’n Verdere vereiste is dat hierdie groep mense bereid moes wees om te betaal om óf weg te kom, óf nader te beweeg aan hulle ideale punt. Die idee is dan dat die entrepreneur sal dink aan iets wat hierdie mense in staat sal stel om te kry wat hulle wil hê, of om te kom waar hulle wil wees; of vir die bemarker om ’n produk te identifiseer wat dit moontlik sal maak, en dan teen ’n kommissie hierdie produk te bemark aan die regte groep mense.
Hoe pas my skryfprojekte in by bogenoemde begrip? Wie sou my mark wees? Op watter demografiese teikengroep sal ek my visier draai? Hoe aggressief sal ek my “produk” bemark as die “oplossing” vir hulle probleme of strewes?
Feit van die saak is, ek is ongemaklik daarmee om te dink aan my notas oor identiteit, oor die gesukkel om sin en betekenis van die lewe uit te sorteer, en oor die proses om my plek in die wêreld te vind, as ’n produk. Ek is oukei daarmee om aan die einde seleksies van my materiaal in gedrukte of elektroniese vorm te publiseer en ’n prys daaraan te heg. Ek is nie oukei daarmee om daaraan te dink as ’n produk nie – soos ’n gids wat jou leer om jou tennisafslaan te verbeter, of om gewig te verloor (belangrik soos hierdie dinge mag wees).
Maar ek het steeds nodig om die vraag te beantwoord. Is daar enige manier hoe ek materiaal kan produseer wat kommersiële waarde het? Is daar onderwerpe waaroor ek kan skryf wat ’n groter mark se aandag kan trek? Is dit moontlik dat ek werk kan produseer aan ’n mark wat bereid is om te betaal daarvoor?
Op ’n stadium het ek die idee gehad dat ek iets moet doen wat niks te make het met literatuur nie waarmee ek huur- en kosgeld kan verdien, en om dan die res van my tyd te spandeer aan die vrye uitdrukking van my werklikheidservaring, onbesoedeld deur bekommernis of die agente van kommersiële waarde die materiaal aanvaarbaar sal vind of nie.
Tot ’n mate is dit wat ek doen deur my brood en botter te verdien as Engelse onderwyser.
Ek dink wel die tyd is ryp om ten minste weer te wonder of ek ’n bestaan kan maak as ’n skrywer. Kan ek myself aan die lewe hou as my aardse bestaan afhanklik was van wat ek skryf?
______________________