WOENSDAG 9 JUNIE 2004
Ek noem myself ’n skrywer, maar gister toe dink ek, is ek nie in die eerste plek ’n “teacher” nie? Ek meen, soveel van my skryfwerk is ten minste veronderstel om opvoedkundig te wees. Ek kan nooit wegkom van die gedagte dat ek poog om aan die leser iets te verduidelik nie, dat ek besig is om aan ’n onsigbare gehoor dinge te leer – wat die helfte in elk geval reeds weet, en die ander helfte óf nie verstaan nie, óf geen begeerte het om wys te raak nie.
Skryf ek soms op ’n manier wat dit laat lyk asof ek myself vreeslik slim ag? Ek kan dit seker nie ontken nie. Vele bevraagteken sekerlik ook my bevoegdheid om aan húlle iets te leer.
Jy, die Leser, is egter meer as net die persoon aan die anderkant van my soms ongevraagde lesse. Jy is ook die verbintenis tussen wat ek hier staan en skryf in ’n halfdonker sitkamer, en die wêreld daar buite. Die feit dat jy hierdie woorde lees, op hierdie oomblik, maak die skryf van hierdie teks, en die aanmekaarsit van hierdie hele projek, definitief die moeite werd.
______________________