MAANDAG 26 NOVEMBER 2001
’n Mens kom op ’n tyd in jou lewe wanneer jy ’n paar waarhede in die gesig moet staar. Een van hierdie nare waarhede is dat jy dalk vir ewig gaan leef – of ten minste tot jy so oud en seniel is dat jy nie eens kan onthou jy’t ooit geleef nie. Die noodwendige vraag wat ’n mens vir jouself wil afvra as jy nie hierdie onaangenaamheid uit jou kop kan skud nie, is wat op aarde jy gaan doen as jy wél vir nog veertig of vyftig jaar gaan leef.
’n Mens vind jouself tans in ’n posisie waar jy nog relatief jonk is. Jy’s steeds in ’n stryd gewikkel om hang-ups af te skud wat jy al sedert jou tienerjare saam met jou rondsleep; jy’s nog besig om vir jouself ’n klein erfie af te span in die groot, wye wêreld; en jy’s nog hard aan die stry met jouself (en met jou familie) oor presies wat dit is wat jy wil doen met jou lewe …
———————
[Nog ’n stomp einde. Nie ’n goeie teken in ag genome dat dit die lang verwagte “verantwoordelike stuk” was nie, maar nou ja. Ek het wel eers vyftien maande later op die idee van hierdie literêre projek gekom (die oorspronklike projek, Persoonlike Agenda: Boek Een). In November 2001 was daar duidelik geen dringendheid om enige stukke af te handel nie.]
______________________