DINSDAG 24 JULIE 2012
Ek put geen besonderse geluk daaruit om geld te spandeer nie. Ek is bewus daarvan dat om genoeg geld te hê om te spandeer op klein luukshede of ’n bietjie vermaak, in teorie belangrik is vir persoonlike geluk. In die praktyk het ek egter al baie persoonlike geluk opgetower, vir maande aaneen, sonder om oor geld te beskik om te spandeer op dinge wat ek nie absoluut nodig gehad het nie. Ek kan opoffer persoonlike gemak, beter klere, ’n fiets wat nie kraak wanneer ek daarop ry nie en wat nie staangemaak hoef te word teen ’n paal nie, selfs tot ’n mate my gesondheid. En ek het al baie opgeoffer, net sodat ek die beste ure van elke dag met my eie projekte besig kan wees.
Tog, vir meer as vyf jaar het ek ses, en gereeld sewe dae per week gewerk aan my eie projekte – sonder die gepaardgaande geluk wat ek verwag het daaruit. Hoekom so? Feitlik al my projekte oor daai periode het gegaan oor geld maak. Alles het gegaan daaroor om goed te verkoop of te bemark aan mense. Ek het dit gedoen, omdat ek vir my en my lewensmaat ’n beter lewe wou bewerkstellig. Ek het week in en week uit vir haar gesê, wag maar net ’n bietjie, binnekort vloei die geld in. Vir meer as vyf jaar het ek bly resiteer, bly voorspel, bly verduidelik: Wag net ’n bietjie langer.
Ek weet om te skryf, maak my gelukkig. Ek glo ook om te skryf, is vir my deel van ’n hoër vlak van bestaan. Ek kan selfs glo ek dien ’n hoër doel wanneer ek skryf – veral indien ek oor sekere onderwerpe skryf. In die meer as vyf jaar wat ek omtrent al my tyd gespandeer het daarop om te probeer om meer geld te maak, het ek my skryfwerk merendeels op die agtergrond geskuif. Dit het my ontneem van die geluk wat altyd die resultaat was daarvan wanneer ek skryf. Dit het my ontneem van die oortuiging dat ek ’n bestaan voer op ’n hoër vlak as wanneer ek net stry vir oorlewing.
Februarie verlede jaar [2011] het ek besluit, of besef, ek kan lewe nie langer as vanselfsprekend aanvaar nie. Lewe eindig elke dag vir ’n menigte mense wat nog besig is om te dink daaraan om te doen wat hulle werklik gelukkig maak. So, beginnende verlede Februarie, het ek weer amper elke dag tyd gespandeer aan my skryfwerk. En weer het ek die geluk ervaar wat ek geweet het die resultaat sal wees daarvan.
Maar dit bly hang soos ’n meulsteen om my nek, soos ’n skandalige letter teen my bors: Ek maak nie genoeg geld nie.
Wat beteken my maat – die vrou wat ek liefhet – moet harder werk om geld te maak.
Wat beteken ek is gelukkig, ten koste van haar.
______________________