’n Lang jaar staan einde se kant toe

Donderdag 19 Desember 1996

Nou ja, dis die week voor Kersfees. Die 19e Desember … nie gedink ek gaan dit eens sien in Korea nie. Ek voel ietwat vreemd op die oomblik. Alles kom nou bymekaar – amper die einde van die jaar, twee en ’n half maande weg van einde Februarie …

Dinsdag 31 Desember 1996

En so aan en so aan, verlede jaar hierdie tyd … nog ’n jaar, ensovoorts.

Wat ’n vreemde, maar ook op ’n manier, netjiese jaar. Ses maande van soul searching, rondsit in my suster se sitkamer, min geld (alweer/nog steeds), en toe – voila! – my eie klein herberg in Wu-A-Dong, Duk-Jin-Gu, Chonju City, Suid-Korea!

Ek gaan nie hier ’n jaar-in-perspektief gee nie. Naastenby al die belangrikste goed is reeds opgeteken. Ek het nooit by my dag-tot-dag joernaal uitgekom nie, en ek het nog steeds koerante van Augustus om te lees …

Ek kan soveel sê van verlede jaar: Kersdag 1995 was om die waarheid te sê lekkerder as hierdie jaar s’n – wat bewys ’n mens kan inderdaad goeie herinneringe op jou eie maak.

Advies vir 1997? Vermy armoede, en vermy verveling. Dink mooi voor jy iets doen. Impulsiwiteit en als het sy plek, maar ek hoef seker nie vir myself te vertel dat sekere goed, soos die vermyding van armoede en verveling, nie as vanselfsprekend aanvaar kan word nie.

Op 31 Desember 1997!

______________________

Die vrees en onsekerheid wat mens soms aanpor

Dinsdag 10 Desember 1996

Ek is besig om ’n moerse kompleks te ontwikkel – dit het basies te make met die helse lot bagasie wat ek altyd saamdra. Elke keer wat ek myself vergelyk met mense, kom ek tweede. Ek het altyd so baie wat ek wil doen, maar by hoeveel daarvan kom ek werklik uit? Ek praat en praat en praat net altyd.

Ek dink ek is te bang om iets te waag. Ek is bang om die bietjie sekuriteit te verloor wat ek elke dag bymekaar skraap. Ek is onseker van myself. Ek praat en praat en kom die helfte van die tyd by fokkol uit.

En daar’s nog soveel om te leer van die lewe …

______________________